wylewać

  • 21chlapać — ndk IX, chlapaćpię, chlapaćpiesz, chlap, chlapaćał, chlapaćany chlapnąć dk Va, chlapaćnę, chlapaćniesz, chlapaćnij, chlapaćnął, chlapaćnęła, chlapaćnęli, chlapaćnięty, chlapaćnąwszy 1. «uderzać o wodę, o błoto, o coś mokrego; wylewać płyn… …

    Słownik języka polskiego

  • 22chlupać — ndk IX, chlupaćpię, chlupaćpiesz, chlup, chlupaćał chlupnąć dk Va, chlupaćnę, chlupaćniesz, chlupaćnij, chlupaćnął, chlupaćnęła, chlupaćnęli, chlupaćnąwszy 1. «o cieczy, substancji płynnej: przelewać się, wydając charakterystyczny odgłos;… …

    Słownik języka polskiego

  • 23kołnierz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «wykończenie ubrania przy szyi» Aksamitny, koronkowy, karakułowy kołnierz. Kołnierz okrągły, prosty, szalowy, wykładany. Kołnierz marynarki a. od marynarki. Kołnierz u koszuli. Palto z futrzanym kołnierzem. Chwycić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 24łza — ż IV, CMs. łzie; lm D. łez «kropla słonawej, przezroczystej, wodnistej cieczy wydzielanej przez gruczoły łzowe, utrzymującej w stanie wilgotnym rogówkę i spojówkę oka, spływająca z oka w czasie wzmożonego działania gruczołów łzowych, zwykle pod… …

    Słownik języka polskiego

  • 25nieczystość — ż V, DCMs. nieczystośćści; lm D. nieczystośćści 1. blm rzecz. od nieczysty a) w zn. 1: Nieczystość myśli, zamiarów. Nieczystość sumienia. Zgrzeszyć nieczystością. Grzech nieczystości. b) w zn. 2: Nieczystość rasy owiec …

    Słownik języka polskiego

  • 26pluskać — ndk I, pluskaćam, pluskaćasz, pluskaćają, pluskaćaj, pluskaćał a. IX pluszczę, pluszczesz, pluszcz plusnąć dk Va, pluskaćnę, pluśniesz, pluśnij, pluskaćnął, pluskaćnęła, pluskaćnęli, pluskaćnąwszy 1. «o cieczy: przelewać się, uderzać o coś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 27płakać — ndk IX, płaczę, płaczesz, płacz, płakaćał 1. «wylewać, ronić łzy» Płakać cicho (po cichu), bezgłośnie, głośno. Płakać rozpaczliwie, żałośnie. Płakać jak dziecko. Płakać rzewnymi łzami. Płakać z bólu. Płakać z radości, ze szczęścia. Płakać z byle… …

    Słownik języka polskiego

  • 28pomyje — blp, D. pomyjeyj «brudna woda po myciu naczyń, garnków, wraz z resztkami jedzenia» Kubeł pomyj. Wylać, zlać pomyje do wiadra. Dać pomyje świniom. iron. Zupa o smaku pomyj. ◊ posp. Wylewać pomyje, kubły pomyj na kogoś, komuś na głowę «obrzucać… …

    Słownik języka polskiego

  • 29strumień — m I, D. strumieńenia; lm M. strumieńenie, D. strumieńeni 1. «mała rzeczka płynąca wąskim, niegłębokim korytem» Leniwy, bystry, szemrzący strumień. Łowić ryby w strumieniu. 2. «pewna, zwykle dość duża ilość cieczy, lejącej się wąskim pasmem;… …

    Słownik języka polskiego

  • 30wosk — m III, D. u, Ms. woskkiem; lm M. i «substancja stała przechodząca pod wpływem ogrzewania w stan plastyczny, a następnie w ciecz, składająca się z różnorodnych związków organicznych pochodzenia naturalnego (zwierzęcego, roślinnego, mineralnego)… …

    Słownik języka polskiego