wyjątkowo

  • 21sprzysięgnąć się — Coś sprzysięgło się przeciwko komuś «okoliczności ułożyły się wyjątkowo niefortunnie dla kogoś»: Przez chwilę wydawało mu się, że z tej sytuacji nie znajdzie już wyjścia. Wszystko, dosłownie wszystko sprzysięgło się przeciwko nim. Andrzej Zbych,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 22sprzysięgać się — Coś sprzysięgło się przeciwko komuś «okoliczności ułożyły się wyjątkowo niefortunnie dla kogoś»: Przez chwilę wydawało mu się, że z tej sytuacji nie znajdzie już wyjścia. Wszystko, dosłownie wszystko sprzysięgło się przeciwko nim. Andrzej Zbych,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 23strzał — w dziesiątkę «wyjątkowo udany pomysł»: Na czwartym miejscu znalazła się debiutancka płyta pierwszego polskiego boys bandu Just 5 z wynikiem 161 tys. egz. (...) Był to marketingowy strzał w dziesiątkę. Rzecz 22/12/1997. Złoty strzał zob. złoty 8 …

    Słownik frazeologiczny

  • 24świeca — 1. Ktoś (prosty) jak świeca «o kimś wysokim, smukłym, trzymającym się prosto»: Żadna dziewczyna z wioski, nawet gospodarska córka, nie szła do ślubu, jak ja pójdę. I tak trza, bo mój jest żołnierzem i wojna ma się ku końcowi. Pani zobaczy,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 25wyjątek — W drodze wyjątku «traktując sytuację jako szczególną, niezwykłą, inaczej niż zazwyczaj, odstępując od reguły; wyjątkowo»: (...) w drodze wyjątku będzie mogło przejechać przez Orany w stronę Wilna siedem litewskich pociągów wojskowych – z tym… …

    Słownik frazeologiczny

  • 26apoliński — apolińskiscy «odnoszący się do Apolla, właściwy Apollinowi; wyjątkowo piękny» Apolińskie rysy …

    Słownik języka polskiego

  • 27dujker — m IV, DB. a, Ms. dujkererze; lm M. y zool. «Cephalophus, gazela wyjątkowo drobnych rozmiarów (mniejsza od zająca), o krótkich rogach występujących u obu płci; znanych jest około dziesięciu gatunków zamieszkujących puszcze afrykańskie» ‹afr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 28fantastycznie — fantastycznieej 1. «nieprawdopodobnie, nierealnie, dziwacznie» Fantastycznie powyginane konary. 2. pot. «niezwykle, wyjątkowo, niepospolicie» Fantastycznie zdolny, przebiegły, sprytny. Fantastycznie drogi …

    Słownik języka polskiego

  • 29geniusz — m II; lm M. e, DB. ów a. y 1. D. u, B.=M., blm «najwyższy stopień zdolności umysłowych człowieka, wyjątkowe uzdolnienia w jakimś kierunku, wielki talent; potocznie: zdolności w ogóle» Geniusz dramatyczny Mickiewicza, Słowackiego. Geniusz wojenny… …

    Słownik języka polskiego

  • 30guzik — m III, D. a, N. guzikkiem; lm M. i 1. «przedmiot najczęściej w kształcie krążka, służący do zapinania, łączenia jednej części (zwykle ubrania) z drugą, mającą odpowiednią dziurkę lub pętelkę; używany również do ozdoby ubrania» Odpiąć, zapiąć… …

    Słownik języka polskiego