wydawać dźwięk

  • 21psykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, psykaćam, psykaća, psykaćają {{/stl 8}}– psyknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, psykaćnę, psykaćnie, psykaćnij, psykaćnął, psykaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać dźwięk pss!, psyk! lub psyt! w celu uciszenia kogoś… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 22skowyczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, skowyczećczy, skowyczećczał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o psach, rzadziej o innych zwierzętach: skomleć żałośnie, ujadać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 23piszczeć — ndk VIIb, piszczećczę, piszczećczysz, piszcz, piszczećczał, piszczećczeli pisnąć dk Va, piszczećnę, piśniesz, piśnij, piszczećnął, piszczećnęła, piszczećnęli, piszczećnąwszy 1. «wydawać ostry, cienki, przenikliwy głos, dźwięk; odzywać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 24wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… …

    Słownik języka polskiego

  • 25burczeć — ndk VIIb, burczećczę, burczećczysz, burcz, burczećczał, burczećczeli 1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć» Burczy komuś w brzuchu (z głodu). 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 26zadźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIa, zadźwięczećczy, zadźwięczećczał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać, zacząć wydawać charakterystyczny metaliczny dźwięk; zadzwonić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zadźwięczały… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 27brząkać — a. brzękać ndk I, brząkaćam, brząkaćasz, brząkaćają, brząkaćaj, brząkaćał, brząkaćany brząknąć a. brzęknąć dk Va, brząkaćnę, brząkaćniesz, brząkaćnij, brząkaćnął, brząkaćnęła, brząkaćnęli, brząkaćnięty, brząkaćnąwszy 1. «wytwarzać przerywany… …

    Słownik języka polskiego

  • 28brzdąkać — + rzad. brzdękać ndk I, brzdąkaćam, brzdąkaćasz, brzdąkaćają, brzdąkaćaj, brzdąkaćał, brzdąkaćany brzdąknąć, rzad. brzdęknąć dk Va, brzdąkaćnę, brzdąkaćniesz, brzdąkaćnij, brzdąkaćnął, brzdąkaćnęła, brzdąkaćnęli, brzdąkaćnięty, brzdąkaćnąwszy 1.… …

    Słownik języka polskiego

  • 29brzmieć — ndk VIIa, brzmi, brzmij, brzmiał 1. «być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk, głos» Echo brzmiało. Melodia piosenki brzmiała w oddali. 2. «wydawać, wytwarzać dźwięk, głos» Dzwony, organy brzmią głośno. 3. «mieć określoną postać słowną, zawierać …

    Słownik języka polskiego

  • 30klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… …

    Słownik języka polskiego