wybrać się na spacer

  • 1spacer — m IV, D. u, Ms. spacererze; lm M. y «chodzenie, przechadzanie się, przejście się, jeżdżenie dla przyjemności, dla zdrowia itp.; przechadzka, przejażdżka» Daleki, długi, krótki spacer. Pieszy, konny spacer. Spacer autem, dorożką, saniami. Spacer… …

    Słownik języka polskiego

  • 2rano — I n III, Ms. ranonie; rzad. lm D. ran «wczesna pora dnia, wczesne godziny przedpołudniowe; poranek» Pracować od rana do wieczora. Spać do rana. Z rana jeszcze jest chłodno. Wybrać się na spacer z samego rana. ∆ Nad ranem «przed samym wschodem… …

    Słownik języka polskiego

  • 3nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …

    Słownik języka polskiego

  • 4wędrówka — ż III, CMs. wędrówkawce; lm D. wędrówkawek 1. «wędrowanie (chodzenie, jeżdżenie); podróż, podróżowanie, wycieczka, spacer» Daleka, długa, piesza wędrówka. Samotna, wakacyjna, krajoznawcza wędrówka. Wędrówka pieszo, samochodem, koleją, rowerem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 5albo — 1. «spójnik wyrażający możliwą wymienność albo wzajemne wyłączanie się zdań równorzędnych lub części zdań» Czytał książkę albo słuchał radia. Kup róże albo goździki. Wraca do domu albo późno w nocy, albo nad ranem. Usłyszy albo i nie usłyszy.… …

    Słownik języka polskiego