wyżywić się
1wyżywić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyżywić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trudno wyżywić się bezdomnemu. {{/stl 10}} …
2wyżywić — dk VIa, wyżywićwię, wyżywićwisz, wyżywićżyw, wyżywićwił, wyżywićwiony rzad. wyżywiać ndk I, wyżywićam, wyżywićasz, wyżywićają, wyżywićaj, wyżywićał, wyżywićany «utrzymać przy życiu żywiąc, dostarczając pożywienia; zapewnić, dać komuś utrzymanie»… …
3utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …
4wyżywienie — n I 1. rzecz. od wyżywić. 2. «to, co służy do utrzymania życia, do jedzenia; pożywienie» Całodzienne wyżywienie. Coś (np. mleko) jest podstawą wyżywienia. ∆ Wynająć (komuś, od kogoś) pokój z wyżywieniem «wynająć pokój, którego cena obejmuje… …
5gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …
6łamać — sobie głowę, posp. łeb (nad czymś) «myśleć o czymś bardzo intensywnie, martwić się czymś, starać się coś rozwikłać, znaleźć wyjście z trudnej sytuacji»: (...) musiała dobrze łamać sobie głowę, żeby wyżywić tak liczną rodzinę (...). J. Brzechwa,… …
