wtajemniczyć

  • 1wtajemniczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wtajemniczać {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2wtajemniczyć — → wtajemniczać …

    Słownik języka polskiego

  • 3uświadomić — dk VIa, uświadomićmię, uświadomićmisz, uświadomićom, uświadomićmił, uświadomićmiony uświadamiać ndk I, uświadomićam, uświadomićasz, uświadomićają, uświadomićaj, uświadomićał, uświadomićany 1. «uczynić kogoś świadomym czegoś, wtajemniczyć w coś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 4wtajemniczać — ndk I, wtajemniczaćam, wtajemniczaćasz, wtajemniczaćają, wtajemniczaćaj, wtajemniczaćał, wtajemniczaćany wtajemniczyć dk VIb, wtajemniczaćczę, wtajemniczaćczysz, wtajemniczaćnicz, wtajemniczaćczył, wtajemniczaćczony «dopuszczać kogoś do… …

    Słownik języka polskiego

  • 5wtajemniczenie — n I 1. rzecz. od wtajemniczyć. 2. lm D. wtajemniczenieczeń «wiedza o rzeczach tajemnych; znajomość tajemnic» Wyższe wtajemniczenie. Dostąpić wtajemniczenia. wtajemniczenie się rzecz. od wtajemniczyć się …

    Słownik języka polskiego

  • 6dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… …

    Słownik języka polskiego

  • 7sekret — m IV, D. u, Ms. sekretecie; lm M. y 1. «sprawa, którą trzeba ukrywać, której nie należy rozgłaszać; tajemnica» Wielki sekret. Sekrety rodzinne. Sekrety między koleżankami. Dochować, dotrzymać, strzec sekretu. Utrzymać, zachować sekret. Wyciągnąć …

    Słownik języka polskiego

  • 8tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… …

    Słownik języka polskiego

  • 9wtajemniczony — wtajemniczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wtajemniczyć (p.) wtajemniczony, wtajemniczona w użyciu rzecz. «ten, kogo w coś wtajemniczono, zapoznano z czymś w zaufaniu; ktoś mający jakąś ogółowi nie znaną wiedzę» Krąg wtajemniczonych …

    Słownik języka polskiego

  • 10wtajemniczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wtajemniczaćam, wtajemniczaća, wtajemniczaćają wtajemniczaćany {{/stl 8}}– wtajemniczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wtajemniczaćczę, wtajemniczaćczy, wtajemniczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień