wrażeń

  • 41kalejdoskop — m IV, D. u, Ms. kalejdoskoppie; lm M. y «zabawka w kształcie rurki z umieszczonymi wewnątrz płaskimi pochylonymi zwierciadłami; znajdujące się między zwierciadłami kolorowe szkiełka i kamyki tworzą przez odbicie barwne figury, zmieniające się za… …

    Słownik języka polskiego

  • 42kalejdoskopowy — «taki jak w kalejdoskopie szybko zmieniający się lub barwny» Kalejdoskopowe obrazy, sceny. Kalejdoskopowa zmienność wrażeń, pomysłów …

    Słownik języka polskiego

  • 43kosztować — ndk IV, kosztowaćtuję, kosztowaćtujesz, kosztowaćtuj, kosztowaćował, kosztowaćowany 1. «stanowić wartość pieniężną, pociągać koszty, wymagać nakładu pieniędzy» Coś kosztuje drogo, tanio, mało, dużo, wiele. Urlop kosztował dwa tysiące złotych. Ile …

    Słownik języka polskiego

  • 44machizm — m IV, D. u, Ms. machizmzmie, blm filoz. «empiriokrytycyzm stworzony przez austriackiego filozofa E. Macha, według którego cała rzeczywistość jest zespołem psychofizycznych wrażeń ludzkich» …

    Słownik języka polskiego

  • 45materia — ż I, DCMs. materiarii 1. blm «ogół przedmiotów rzeczywistych istniejących obiektywnie, tj. niezależnie od poznania, a także postrzegalnych zmysłowo; składniki i ich układy tego ogółu zwanego rzeczywistością, cechujące się rozciągłością… …

    Słownik języka polskiego

  • 46mienić się — ndk VIa, mienić sięnię się, mienić sięnisz się, mień się, mienić sięnił się «przybierać różne, zmieniające się odcienie jakiejś barwy, zmieniać barwę, błyszczeć różnymi barwami; lśnić się, skrzyć się» Rzeka mieni się w słońcu. Łąka mieniła się od …

    Słownik języka polskiego

  • 47mieszanina — ż IV, CMs. mieszaninanie; lm D. mieszaninain «zespół dwóch lub więcej substancji zmieszanych w pewnych proporcjach; nagromadzenie (często bezładne) różnych przedmiotów, osób, pojęć, wrażeń, właściwości itp.» Mieszanina gazów. Mieszanina… …

    Słownik języka polskiego

  • 48niedosyt — m IV, D. u, Ms. niedosytycie, blm «stan nienasycenia; odczuwanie braku (czegoś); niezaspokojenie» Niedosyt tlenu. Odczuwać niedosyt wrażeń. Coś budzi w kimś niedosyt …

    Słownik języka polskiego

  • 49niesyty — niesytysyci 1. «taki, który nie jest syty; głodny» Odszedł od stołu niesyty. przen. «taki, który ciągle pragnie czegoś, odczuwający niedostatek czegoś; nienasycony» Być niesytym wiedzy, zaszczytów, wrażeń. 2. «nie zawierający dużo wartości… …

    Słownik języka polskiego

  • 50noumenon — [wym. nou menon] m IV, D. u, Ms. noumenonnie; lm M. y filoz. «istota rzeczy, w odróżnieniu od zjawiska, poznawalna tylko za pomocą rozumu (termin Platona); w filozofii Kanta: rzecz sama w sobie, rzeczywisty, choć niepoznawalny przedmiot… …

    Słownik języka polskiego