wrażeń

  • 21szukać — 1. Nie mieć gdzieś czego szukać «być gdzieś zbędnym, nieprzydatnym, źle widzianym»: Drzwi zatrzasnęły się przed nosem Iw... Nie miała tu czego szukać. Służąca otrzymała widocznie polecenie, by nie wpuszczać jej za próg. A. Zaniewski, Król. 2.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 22zawrót — Ktoś, coś przyprawia kogoś o zawrót głowy; ktoś dostaje (od czegoś) zawrotu głowy «ktoś jest oszołomiony z powodu nadmiaru wrażeń»: Wczoraj ogłoszono kolejną fuzję w przemyśle farmaceutycznym, której wartość przyprawia o zawrót głowy – wynosi ok …

    Słownik frazeologiczny

  • 23asocjacja — ż I, DCMs. asocjacjacji; lm D. asocjacjacji (asocjacjacyj) 1. «w psychologii: łączenie się ze sobą wrażeń, wyobrażeń; związek między przedstawieniami polegający na tym, że przypomnienie lub uświadomienie sobie jednego z nich przywołuje na myśl… …

    Słownik języka polskiego

  • 24berkeleizm — m IV, D. u, Ms. berkeleizmzmie, blm filoz. «teoria filozoficzna głosząca, że nie istnieją ani przedmioty ogólne, ani idee ogólne, ani substancje, istnieje zaś tylko jednostkowy podmiot poznający, cała rzeczywistość jest jedynie zespołem jego… …

    Słownik języka polskiego

  • 25bioprąd — m IV, D. u, Ms. bioprądądzie; lm M. y biol. «prąd elektryczny powstający w żywym organizmie, będący wynikiem metabolicznej aktywności organizmu, mający istotne znaczenie dla przenoszenia informacji w organizmie, odbioru wrażeń, wykonywania… …

    Słownik języka polskiego

  • 26cenestezja — ż I, DCMs. cenestezjazji, blm psych. «ogół wrażeń zmysłowych pochodzących z narządów wewnętrznych człowieka i składających się na jego samopoczucie» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 27chciwy — chciwywi, chciwywszy «pragnący, pożądający czegoś (zwłaszcza: pieniędzy, zysków); świadczący o czyimś pragnieniu; łapczywy, żądny, zachłanny» Chciwy sknera. Człowiek chciwy na pieniądze. Artysta chciwy sławy. Turyści chciwi wrażeń. ◊ Patrzeć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 28ciekawski — ciekawskiscy pot. «niezmiernie, czasem zbytnio ciekawy; nadmiernie interesujący się cudzymi sprawami; wyrażający czyjąś wielką lub zbytnią ciekawość; wścibski» Ciekawska staruszka. Obrzucano ich ciekawskimi spojrzeniami. ciekawski w użyciu rzecz …

    Słownik języka polskiego

  • 29ciekawy — a. ciekaw (tylko w funkcji orzecznika) ciekawywi, ciekawywszy 1. «interesujący się czymś, pragnący coś wiedzieć, chciwy wiadomości; wyrażający czyjąś chęć poznania; zaciekawiony, dociekliwy» Ciekaw jestem, kto przyszedł. Ktoś ciekawy świata,… …

    Słownik języka polskiego

  • 30cierpnąć — ndk Vc, cierpnąćnę, cierpnąćniesz, cierpnąćnij, cierpł (cierpnąćnął), cierpnąćpła, cierpnąćpli «odczuwać mrowie, dreszcze na skutek strachu, zimna itp.; o zębach, skórze, członkach ciała: drętwieć wskutek doznawanych wrażeń smakowych, czuciowych… …

    Słownik języka polskiego