wrócił
21trup — 1. pot. Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)...; prędzej trupem padnę, nim... «powiedzenie używane w sytuacji, kiedy ktoś w żadnym wypadku nie chce się na coś zgodzić, pozwolić na coś, czy czegoś zrobić»: Choćbym miał paść trupem, nie pozwolę,… …
22umór — 1. pot. Kochać się, zakochać się (w kimś) na umór «kochać się, zakochać się (w kimś) bardzo, bez pamięci»: Jedno nie ulegało wątpliwości: zakochała się w nim na umór i miała nadzieję, że się z nią ożeni. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. 2. pot. Pić …
23by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć …
24cały — cali 1. «ogarniający zupełnie, całkowicie, od początku do końca (w przestrzeni, czasie, ilości, liczbie), obejmujący wszystkie składowe części; wszystek, pełny, zupełny» Cały czas, cały dzień. Całe życie. Ktoś cały mokry. Figurka cała ze złota.… …
25kiedy — 1. «zaimek zastępujący określenia czasu (lub nawiązujący do nich) używany w zdaniach samodzielnych o formie pytajnej lub rozpoczynający zdanie podrzędne» Kiedy przyjedziesz? Nie zauważył, kiedy wyszedłem. ◊ Kiedy bądź «kiedykolwiek» ◊ Kiedy… …
26mokrzuteńki — mokrzuteńkińcy «bardzo mokry, przemoknięty całkowicie» Wrócił mokrzuteńki ze spaceru …
27niepyszny — niepysznyni tylko w wyrażeniu: Jak niepyszny «zawstydzony, zmieszany, upokorzony» Wyszedł, wrócił, poszedł jak niepyszny …
28nietknięty — nietkniętyęci 1. «zachowany w stanie nienaruszonym, niezmieniony w stosunku do stanu pierwotnego; nienaruszony; o człowieku: zdrowy, nie raniony» Nietknięta pieczęć. Zabytek przetrwał w stanie nietkniętym. Wrócił nietknięty z wojny. 2. «taki,… …
29obrugać — dk I, obrugaćam, obrugaćasz, obrugaćają, obrugaćaj, obrugaćał, obrugaćany pot. «zwymyślać, zbesztać, skrzyczeć kogoś» Obrugał ich za lenistwo i niechlujstwo. Żona go obrugała, że za późno wrócił do domu. Zostałem obrugany przez szefa. ‹ros.› …
30okaleczeć — dk III, okaleczećeję, okaleczećejesz, okaleczećej, okaleczećczał, okaleczećczeli, okaleczećczały, okaleczećczali przestarz. «stać się kaleką, nabawić się kalectwa; zostać okaleczonym» Wrócił z wojny okaleczały. przen. Okaleczała budowla …
