wprawić
91zaszokować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zaszokowaćkuję, zaszokowaćkuje, zaszokowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} głęboko kogoś zadziwić, zaskoczyć; wprawić kogoś w szok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaszokować kogoś strojem, zachowaniem, nowiną. {{/stl 10}} …
92zatargać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zatargaćam, zatargaća, zatargaćają, zatargaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wprawić coś w gwałtowny ruch; silnie, gwałtownie poruszyć, potrząsnąć czymś; także: zacząć targać… …
93zauroczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zauroczyćoczę, zauroczyćczy, zauroczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczarować kogoś, wprawić kogoś w zachwyt, podziw; urzec, zafascynować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauroczyła… …
94zawstydzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zawstydzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wstyd, zażenowanie, onieśmielenie, zakłopotanie : {{/stl… …
95zdumienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zdumieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan psychiczny tego, kto się zdumiał; zaskoczenie połączone z… …
96zdziwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zdziwićwię, zdziwićwi, zdziwićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować, że ktoś się dziwi; wprawić w zdumienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdziwiła ją wizyta przyjaciółki. Twój list na pewno go zdziwi. {{/stl 10}} …
