wprawić

  • 71zaprawić — dk VIa, zaprawićwię, zaprawićwisz, zaprawićpraw, zaprawićwił, zaprawićwiony zaprawiać ndk I, zaprawićam, zaprawićasz, zaprawićają, zaprawićaj, zaprawićał, zaprawićany 1. «dodać coś do czegoś, wymieszać coś z czymś dla nadania odpowiedniego… …

    Słownik języka polskiego

  • 72zapuścić — dk VIa, zapuścićpuszczę, zapuścićcisz, zapuścićpuść, zapuścićcił, zapuścićpuszczony zapuszczać ndk I, zapuścićam, zapuścićasz, zapuścićają, zapuścićaj, zapuścićał, zapuścićany 1. «wprowadzić, włożyć, wbić coś do wewnątrz czegoś, umieścić coś w… …

    Słownik języka polskiego

  • 73zaskoczyć — dk VIb, zaskoczyćczę, zaskoczyćczysz, zaskoczyćskocz, zaskoczyćczył, zaskoczyćczony zaskakiwać ndk VIIIb, zaskoczyćkuję, zaskoczyćkujesz, zaskoczyćkuj, zaskoczyćiwał, zaskoczyćiwany 1. «napaść niespodziewanie na nie przygotowanego do obrony;… …

    Słownik języka polskiego

  • 74zastrzelić — dk VIa, zastrzelićlę, zastrzelićlisz, zastrzelićstrzel, zastrzelićlił, zastrzelićlony «strzeliwszy pozbawić kogoś, coś życia; zabić strzałem» Zastrzelić kogoś w pojedynku. Zastrzelić zwierzę. przen. pot. «wprawić kogoś w zdumienie; zaskoczyć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 75zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… …

    Słownik języka polskiego

  • 76zdeprymować — dk IV, zdeprymowaćmuję, zdeprymowaćmujesz, zdeprymowaćmuj, zdeprymowaćował, zdeprymowaćowany «wprawić w stan depresji, zniechęcenia; przygnębić, zniechęcić» Zawodników zdeprymowała porażka. zdeprymować się «zostać zdeprymowanym» Zdeprymował się… …

    Słownik języka polskiego

  • 77zdumienie — n I 1. rzecz. od zdumieć. 2. «stan człowieka, który się czymś zdumiał; zdziwienie» Nieopisane, niesłychane zdumienie. Okrzyk, wyraz zdumienia. Spostrzec coś ku swemu zdumieniu. Oniemieć ze zdumienia. Wywołać zdumienie. Wprawić kogoś w zdumienie …

    Słownik języka polskiego

  • 78zdziwić — dk VIa, zdziwićwię, zdziwićwisz, zdziw, zdziwićwił, zdziwićwiony «sprawić, że ktoś się dziwi, wprawić w zdumienie» Zdziwiło mnie twoje zachowanie. Nic nie mogło go zdziwić. zdziwić się «odczuć, okazać, że coś jest dziwne, zaskakujące,… …

    Słownik języka polskiego

  • 79zemocjonować — dk IV, zemocjonowaćnuję, zemocjonowaćnujesz, zemocjonowaćnuj, zemocjonowaćował, zemocjonowaćowany «wprawić kogoś w stan podniecenia, wywołać emocje; wzruszyć, wzburzyć» Spektakl zemocjonował widzów, publiczność. Być czymś zemocjonowanym.… …

    Słownik języka polskiego

  • 80zepsuć — dk Xa, zepsućpsuję, zepsućpsujesz, zepsućpsuj, zepsućpsuł, zepsućpsuty 1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć» Zepsuć instrument, maszynę, samochód. Deszcz zepsuł drogę. ∆ Zepsute jedzenie, produkty… …

    Słownik języka polskiego