wprawić

  • 61wyćwiczyć — dk VIb, wyćwiczyćczę, wyćwiczyćczysz, wyćwiczyćicz, wyćwiczyćczył, wyćwiczyćczony «ćwicząc nauczyć czegoś, wydoskonalić kogoś lub coś, wprawić, wyszkolić» Doskonale wyćwiczone wojsko. Wyćwiczyć rękę w rysunku, w rysowaniu. Wyćwiczyć mięśnie szyi …

    Słownik języka polskiego

  • 62wzruszyć — dk VIb, wzruszyćszę, wzruszyćszysz, wzrusz, wzruszyćszył, wzruszyćszony wzruszać ndk I, wzruszyćam, wzruszyćasz, wzruszyćają, wzruszyćaj, wzruszyćał, wzruszyćany 1. «wzbudzić uczucia, zwłaszcza uczucia tkliwości, czułości, wdzięczności itp.,… …

    Słownik języka polskiego

  • 63zaambarasować — dk IV, zaambarasowaćsuję, zaambarasowaćsujesz, zaambarasowaćsuj, zaambarasowaćował, zaambarasowaćowany przestarz. «wprawić w zakłopotanie, sprawić kłopot, przysporzyć zmartwień, zakłopotać» Zaambarasował rodziców swoim zachowaniem. zaambarasować… …

    Słownik języka polskiego

  • 64zaanimować — dk IV, zaanimowaćmuję, zaanimowaćmujesz, zaanimowaćmuj, zaanimowaćował, zaanimowaćowany 1. «zainspirować kogoś, pobudzić, zachęcić do działania; ożywić coś» Zaanimować badania nad czymś. 2. «wykonać rysunki do filmu animowanego; zrobić serię… …

    Słownik języka polskiego

  • 65zachwycić — dk VIa, zachwycićcę, zachwycićcisz, zachwycićchwyć, zachwycićcił, zachwycićcony zachwycać ndk I, zachwycićam, zachwycićasz, zachwycićają, zachwycićaj, zachwycićał, zachwycićany «wprawić kogoś w zachwyt, wzbudzić zachwyt; olśnić, oczarować, urzec» …

    Słownik języka polskiego

  • 66zadziwić — dk VIa, zadziwićwię, zadziwićwisz, zadziwićdziw, zadziwićwił, zadziwićwiony zadziwiać ndk I, zadziwićam, zadziwićasz, zadziwićają, zadziwićaj, zadziwićał, zadziwićany «wywołać podziw, wprawić kogoś w zdumienie, zaskoczyć kogoś czymś niezwykłym;… …

    Słownik języka polskiego

  • 67zakłopotać — dk IX, zakłopotaćoczę a. zakłopotaćocę, zakłopotaćoczesz, zakłopotaćocz, zakłopotaćał «zmartwić, stropić, zmieszać; wprawić w kłopot» Zakłopotało go jej milczenie. Stanął zakłopotany. zakłopotać się «zatroszczyć się o coś, zmartwić się czymś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 68zakłopotanie — n I 1. rzecz. od zakłopotać. 2. «stan człowieka znajdującego się w kłopotliwej sytuacji; onieśmielenie, zmieszanie» Popaść w zakłopotanie. Wprawić kogoś w zakłopotanie. Uśmiechać się z zakłopotaniem. Odczuwać wobec kogoś zakłopotanie …

    Słownik języka polskiego

  • 69zakołysać — dk IX, zakołysaćyszę, zakołysaćyszesz, zakołysaćysz, zakołysaćał, zakołysaćany «wprawić coś w jednostajny, monotonny ruch, poruszyć czymś ruchem wahadłowym, powtarzającym się; zahuśtać» Zakołysać dziecko do snu. Wiatr zakołysał drzewami.… …

    Słownik języka polskiego

  • 70zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …

    Słownik języka polskiego