wprawić

  • 41rozgrzać — dk Xb, rozgrzaćgrzeję, rozgrzaćgrzejesz, rozgrzaćgrzej, rozgrzaćgrzał, rozgrzaćgrzali a. rozgrzaćgrzeli, rozgrzaćgrzany rozgrzewać ndk I, rozgrzaćam, rozgrzaćasz, rozgrzaćają, rozgrzaćaj, rozgrzaćał, rozgrzaćany 1. «grzejąc uczynić coś ciepłym,… …

    Słownik języka polskiego

  • 42rozhisteryzować się — dk IV, rozhisteryzować sięzuję się, rozhisteryzować sięzujesz się, rozhisteryzować sięzuj się, rozhisteryzować sięował się «wpaść w histerię, wprawić się w stan histerycznego podniecenia» Rozhisteryzowała się na myśl o egzaminie …

    Słownik języka polskiego

  • 43rozkołysać — dk IX, rozkołysaćyszę, rozkołysaćyszesz, rozkołysaćysz, rozkołysaćał, rozkołysaćany «wprawić coś w kołyszący, wahadłowy ruch; rozhuśtać, rozbujać» Rozkołysać huśtawkę. Rozkołysać łódź. Morze rozkołysane przez wiatr. rozkołysać się «zacząć się… …

    Słownik języka polskiego

  • 44rozmarzyć — dk VIb, rozmarzyćrzę, rozmarzyćrzysz, rozmarzyćmarz, rozmarzyćrzył, rozmarzyćrzony rozmarzać ndk I, rozmarzyćam, rozmarzyćasz, rozmarzyćają, rozmarzyćaj, rozmarzyćał, rozmarzyćany «pobudzić do marzenia, wprawić w stan marzenia; odurzyć, upić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 45rozochocić — dk VIa, rozochocićcę, rozochocićcisz, rozochocićochoć, rozochocićcił, rozochocićcony «pobudzić do wesołości, wprawić w dobry humor; wzbudzić w kimś zapał do czegoś, rozruszać, ożywić» Wino rozochociło biesiadników. rozochocić się «nabrać ochoty… …

    Słownik języka polskiego

  • 46rozruszać — dk I, rozruszaćam, rozruszaćasz, rozruszaćają, rozruszaćaj, rozruszaćał, rozruszaćany 1. «wykonując odpowiednie ruchy, przywrócić sprawność, uczynić zdolnym do ruchu (zwykle w odniesieniu do stawów, kończyn)» Rozruszać zesztywniały staw.… …

    Słownik języka polskiego

  • 47rozweselić — dk VIa, rozweselićlę, rozweselićlisz, rozweselićsel, rozweselićlił, rozweselićlony rozweselać ndk I, rozweselićam, rozweselićasz, rozweselićają, rozweselićaj, rozweselićał, rozweselićany «uczynić wesołym, wprawić w dobry humor; rozbawić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 48ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat …

    Słownik języka polskiego

  • 49skonfundować — dk IV, skonfundowaćduję, skonfundowaćdujesz, skonfundowaćduj, skonfundowaćował, skonfundowaćowany przestarz. «wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć» Skonfundować kogoś niedyskretnym pytaniem. skonfundować się… …

    Słownik języka polskiego

  • 50szaro — przysłów. od szary (zwykle w zn. 1, 3 i 4) a) w zn. 1: Pomalować coś na szaro. ◊ pot. Zrobić kogoś na szaro «całkowicie kogoś pognębić, zawstydzić, wprawić w kłopotliwą sytuację» b) w zn. 3: Szaro upływają dni. c) w zn. 4: Na dworze było dziś… …

    Słownik języka polskiego