wprawić

  • 31podziw — m IV, D. u, Ms. podziwwie, blm «zdumienie połączone z uznaniem, zachwytem» Niemy, nie tajony, udany, szczery podziw. Szmer, okrzyk podziwu. Godny, godzien podziwu. Wzbudzić, budzić, wywołać w kimś podziw. Oglądać, patrzeć na kogoś, na coś z… …

    Słownik języka polskiego

  • 32ponakręcać — dk I, ponakręcaćam, ponakręcaćasz, ponakręcaćają, ponakręcaćaj, ponakręcaćał, ponakręcaćany «nakręcić, wprawić w ruch wiele mechanizmów, kolejno, jeden po drugim» Ponakręcać zegary …

    Słownik języka polskiego

  • 33poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» …

    Słownik języka polskiego

  • 34pozachwycać — dk I, pozachwycaćam, pozachwycaćasz, pozachwycaćają, pozachwycaćaj, pozachwycaćał, pozachwycaćany «wprawić w zachwyt wielu ludzi» Pozachwycał wszystkich swoim śpiewem. pozachwycać się «spędzić pewien czas, zachwycając się czymś lub kimś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 35przećwiczyć — dk VIb, przećwiczyćczę, przećwiczyćczysz, przećwiczyććwicz, przećwiczyćczył, przećwiczyćczony «ucząc, ćwicząc przysposobić kogoś do czegoś, wyćwiczyć na nowo; ćwicząc wprawić się w wykonywaniu czegoś, wykonać, przerobić pewną liczbę ćwiczeń»… …

    Słownik języka polskiego

  • 36przyuczyć — dk VIb, przyuczyćczę, przyuczyćczysz, przyuczyćucz, przyuczyćczył, przyuczyćczony przyuczać ndk I, przyuczyćam, przyuczyćasz, przyuczyćają, przyuczyćaj, przyuczyćał, przyuczyćany «ucząc wprawić, wdrożyć do czegoś; nauczyć czegoś praktycznie»… …

    Słownik języka polskiego

  • 37rozbujać — dk I, rozbujaćam, rozbujaćasz, rozbujaćają, rozbujaćaj, rozbujaćał, rozbujaćany «wprawić w ruch wahadłowy; rozkołysać, rozhuśtać» Rozbujać fotel na biegunach, kołyskę. Rozbujać dzwon. rozbujać się «zostać rozbujanym; rozhuśtać się, rozkołysać… …

    Słownik języka polskiego

  • 38rozchwiać — dk Xb, rozchwiaćchwieję, rozchwiaćchwiejesz, rozchwiaćchwiej, rozchwiaćchwiał, rozchwiaćchwiali a. rozchwiaćchwieli rzad. rozchwiewać ndk I, rozchwiaćam, rozchwiaćasz, rozchwiaćają, rozchwiaćaj, rozchwiaćał, rozchwiaćany 1. «wprawić w ruch… …

    Słownik języka polskiego

  • 39rozentuzjazmować — dk IV, rozentuzjazmowaćmuję, rozentuzjazmowaćmujesz, rozentuzjazmowaćmuj, rozentuzjazmowaćował, rozentuzjazmowaćowany «wywołać, wzbudzić w kimś entuzjazm, zapał; wprawić kogoś w entuzjazm» Rozentuzjazmował publiczność świetną grą aktorską.… …

    Słownik języka polskiego

  • 40rozgorączkować — dk IV, rozgorączkowaćkuję, rozgorączkowaćkujesz, rozgorączkowaćkuj, rozgorączkowaćował, rozgorączkowaćowany rozgorączkowywać ndk VIIIa, rozgorączkowaćowuję, rozgorączkowaćowujesz, rozgorączkowaćowuj, rozgorączkowaćywał, rozgorączkowaćywany… …

    Słownik języka polskiego