wpływy

  • 31chody — 1. Mieć chody «bardzo szybko chodzić»: Ale masz chody, poczekaj, nie wyrabiam. Roz bezp 1998. 2. Mieć gdzieś chody «mieć gdzieś stosunki, protekcję, znajomości, wpływy»: Miał takie chody w KC, że nie musiał trwożyć się o siebie. T. Kwiatkowski,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 32długi — 1. Jak długi i szeroki «wszędzie, od krańca do krańca, na całym obszarze»: W Polsce, jak kraj długi i szeroki, odbywały się akademie oraz spotkania z władzami (...). WO 03/03/2001. 2. Ktoś ma długie ręce «ktoś ma wpływy, władzę umożliwiające… …

    Słownik frazeologiczny

  • 33osoba — 1. Osoba trzecia «ktoś niezwiązany bezpośrednio z daną sprawą»: (...) wstyd wprowadzać w swoje sprawy osoby trzecie. Porachunki załatwia się między sobą. T. Bojarska, Świtanie. 2. Wysoko postawiona osoba «ktoś zajmujący wysokie stanowisko, mający …

    Słownik frazeologiczny

  • 34powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… …

    Słownik frazeologiczny

  • 35ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …

    Słownik frazeologiczny

  • 36zero — 1. Coś spadło, zmalało do zera «coś przestało istnieć, występować, funkcjonować»: (...) w niedzielę i poniedziałek wiejące z północy wiatry przyniosły z pustyni Gobi chmury żółtego piasku. W stolicy Chin widzialność spadła niemal do zera. KSz… …

    Słownik frazeologiczny

  • 37zielony — 1. Iść, pójść na zieloną trawkę «stracić pracę»: W styczniu 2001 r. 90 osobowa załoga pójdzie na zieloną trawkę. ŻW 14/11/2001. 2. Posłać, wysłać kogoś na zieloną trawkę, na grzybki «zwolnić kogoś z pracy»: Crvenkovski w rozmowie ze mną… …

    Słownik frazeologiczny

  • 38bankrut — m IV, DB. a, Ms. bankrutucie; lm M. bankrutuci, DB. ów «ten, kto zbankrutował» Ogłosić kogoś bankrutem. Uznać kogoś za bankruta. przen. «człowiek, który stracił znaczenie i wpływy, zawiódł zaufanie, nie wypełnił przyjętych zobowiązań» Bankrut… …

    Słownik języka polskiego

  • 39bankrutować — ndk IV, bankrutowaćtuję, bankrutowaćtujesz, bankrutowaćtuj, bankrutowaćował «stawać się bankrutem» Bankrutować na hodowli lisów. przen. «tracić znaczenie, wartość, wpływy» Bankrutująca ideologia …

    Słownik języka polskiego

  • 40chadek — m III, DB. a, N. chadekkiem; lm M. chadekecy, DB. ów pot. «członek lub zwolennik chadecji» Wpływy chadeków w rządzie …

    Słownik języka polskiego