wieść

  • 71wieścić — ndk VIa, wieszczę, wieścićcisz, wieść, wieścićcił, wieszczony książk. «głosić, zawiadamiać, obwieszczać, donosić, zapowiadać» Wieścić zwycięstwo. Pianie kogutów wieściło deszcz. Wieścić dobrą nowinę …

    Słownik języka polskiego

  • 72wiodący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. wieść (p.) wiodący w użyciu przym. «główny, wzorcowy, przodujący, kierowniczy» Temat wiodący. Wiodące przedsiębiorstwo, gospodarstwo rolne …

    Słownik języka polskiego

  • 73włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć …

    Słownik języka polskiego

  • 74współżyć — ndk Xa, współżyćżyję, współżyćżyjesz, współżyćżyj, współżyćżył 1. «stale, często się stykać, obcować, przestawać, utrzymywać kontakt, wieść życie razem z kimś» Współżyć z kimś dobrze, źle, nie najlepiej. Nie potrafił współżyć z kolegami. W jednym …

    Słownik języka polskiego

  • 75wykolejeniec — m II, DB. wykolejeniecjeńca, W. wykolejeniecjeńcze (wykolejeniecjeńcu); lm M. wykolejeniecjeńcy, DB. wykolejeniecjeńców pot. «człowiek wykolejony; rozbitek życiowy» Środowisko, świat wykolejeńców. Wieść życie wykolejeńca …

    Słownik języka polskiego

  • 76wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 77zwiastun — m IV, D. a, Ms. zwiastununie; lm M. y 1. B.=D.; lm M. i ( owie), DB. ów książk. «ten kto zwiastuje, ogłasza, obwieszcza, oznajmia coś, przynosi wieść o czymś» Żołnierz zwiastun klęski, zwycięstwa. Ktoś był zwiastunem wielkiej nowiny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 78żałobny — żałobnyni przym. od żałoba a) w zn. 1: Kondukt, orszak żałobny. Marsz, wieniec żałobny. Akademia, uroczystość, ceremonia żałobna. Obrzędy żałobne. Pieśni, psalmy, treny żałobne. Żałobny nastrój …

    Słownik języka polskiego

  • 79żyć — ndk Xa, żyję, żyjesz, żyj, żył 1. «istnieć w sposób właściwy organizmom żywym, być żywym, egzystować» Żyć długo, krótko. Żyć wiele lat. Żyć w jakiejś epoce. Hej, użyjmy żywota! Wszak żyjem tylko raz. (Mickiewicz) ∆ Niech żyje (żyją) «okrzyk… …

    Słownik języka polskiego

  • 80bytować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, bytowaćtuję, bytowaćtuje {{/stl 8}}{{stl 7}} wieść życie, żyć; mieszkać, przebywać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bytować w trudnych warunkach, w nędzy. W rozlewiskach rzeki bytują rzadkie gatunki ptaków. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień