wieść
41egzystencja — ż I, DCMs. egzystencjacji; lm D. egzystencjacji (egzystencjacyj) 1. «istnienie, byt; życie, warunki życia» Minimum egzystencji. Warunki egzystencji. Zapewnić komuś egzystencję. Wieść spokojną egzystencję. 2. filoz. «przeciwieństwo esencji istoty …
42fama — ż IV, CMs. famamie, blm książk. «wieść, pogłoska, rozgłos» Rozeszła się fama o czymś. Fama głosi, niesie, doniosła. ‹łac.› …
43głosić — ndk VIa, głoszę, głosisz, głoś, głosićsił, głoszony 1. «czynić coś wiadomym, upowszechniać jakieś idee, hasła, myśli, propagować coś; wyrażać jakieś treści» Głosić swe przekonania, sądy. Teza głosząca nowe prawdy. ◊ Fama, wieść itp. głosi… «krążą …
44gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś …
45hiobowy — «pełen bólu i cierpienia; rozpaczliwy, przerażający, okropny» zwykle w wyrażeniu: Hiobowa wieść, rzad. wiadomość «wiadomość o nieszczęściu, o strasznym wypadku» ‹od imienia postaci biblijnej› …
46iście — «naprawdę, niewątpliwie, zupełnie (dziś zwykle w połączeniu z przymiotnikiem)» Wieść żywot iście spartański …
47koczować — ndk IV, koczowaćczuję, koczowaćczujesz, koczowaćczuj, koczowaćował 1. «prowadzić nieosiadły, wędrowny tryb życia; przenosić się z miejsca na miejsce, zmieniać często miejsce pobytu, wieść życie włóczęgi» Plemiona koczujące. 2. pot. «przebywać… …
48lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 …
49narada — ż IV, CMs. naradaadzie; lm D. naradaad «radzenie nad jakimiś sprawami, wspólne ich omawianie, uzgadnianie poglądów w jakiejś sprawie, zwykle przez większą liczbę osób; naradzanie się; zebranie, konferencja» Narada produkcyjna, robocza, wojenna.… …
50niedobry — niedobrybrzy 1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy» Niedobry mąż. Był niedobry dla uczniów. Niedobre spojrzenie. Niedobrzy ludzie. Mieć niedobre serce. 2. «niewart …
