wiatr pl

  • 61podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… …

    Słownik języka polskiego

  • 62podwiewać — ndk I, podwiewaćwa, podwiewaćają, podwiewaćał, podwiewaćany rzad. podwiać dk Xb, podwiewaćwieje, podwiewaćwiał, podwiewaćwiany «zwykle o wietrze: wiejąc unosić coś ku górze; zawiewać od spodu» Wiatr podwiewa komuś spódnicę. ◊ Kogoś podwiewa,… …

    Słownik języka polskiego

  • 63przeciwny — przeciwnyni 1. «leżący naprzeciw czegoś, znajdujący się po drugiej stronie czegoś, przeciwległy; odwrotny» Przeciwna strona ulicy. Przeciwna ściana pokoju. Iść w przeciwnym kierunku. Znajdować się po przeciwnej stronie czegoś. ∆ Wiatr przeciwny… …

    Słownik języka polskiego

  • 64przegonić — dk VIa, przegonićnię, przegonićnisz, przegonićgoń, przegonićnił, przegonićniony przegnać dk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj, przegonićał, przegonićany przeganiać ndk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj …

    Słownik języka polskiego

  • 65przywiać — dk Xb, przywiaćwieje, przywiaćwiał, przywiaćwiany przywiewać ndk I, przywiaćwa, przywiaćał, przywiaćany 1. «wiejąc napędzić» Wiatr przywiał chmury. Wiatr przywiewa kurz, dym. 2. «wiejąc przysypać» Śnieg przywiał dołki na ścieżce …

    Słownik języka polskiego

  • 66sirocco — [wym. s irokko a. s iroko] n a. m, ndm a. odm. jak n II, N. siroccokiem; blm meteor. «ciepły, niekiedy gorący wiatr południowy na Sycylii, we Włoszech i Grecji wiejący z Afryki; występuje również na Półwyspie Arabskim jako wiatr bardzo suchy… …

    Słownik języka polskiego

  • 67uspokoić — dk VIa, uspokoićoję, uspokoićisz, uspokój, uspokoićił, uspokoićojony uspokajać ndk I, uspokoićam, uspokoićasz, uspokoićają, uspokoićaj, uspokoićał, uspokoićany 1. «skłonić, zmusić do ciszy, do milczenia, przywrócić spokój, wprowadzić ład,… …

    Słownik języka polskiego

  • 68wiatrołom — m IV, D. u, Ms. wiatrołommie; lm M. y 1. leśn. «drzewo złamane przez wiatr» Wiatrołomy leśne. Drewno z wiatrołomów. 2. rzad. «teren, na którym wiatr połamał drzewa» Zalesić wiatrołomy …

    Słownik języka polskiego

  • 69wschodni — 1. «odnoszący się do wschodu kierunku i strony świata; leżący, znajdujący się na wschodzie, skierowany na wschód» Półkula wschodnia. Wschodnia ściana domu. ∆ Wschodni wiatr «wiatr wiejący od wschodu» ∆ Kraje wschodnie «kraje leżące na wschód od… …

    Słownik języka polskiego

  • 70wykrot — m IV, D. u, Ms. wykrotocie; lm M. y 1. «drzewo wyrwane z korzeniami przez wiatr; wiatrował» Na polanie leżały uschłe wykroty sosen. 2. «zagłębienie w ziemi wraz z korzeniami drzewa wywróconego przez wiatr» Głęboki wykrot. Wpaść do wykrotu …

    Słownik języka polskiego