wiatr pl
51strona — 1. Brać, wziąć, trzymać czyjąś stronę; być, stać, stawać po czyjejś stronie «być czyimś stronnikiem, być zwolennikiem kogoś lub czegoś; solidaryzować się z kimś, popierać kogoś»: Jadzia trzyma jej stronę, Gąbiński – Szczęsnego i tak się… …
52szczać — wulg. Szczać pod wiatr «mieć pecha»: Straszna z niego niedojda, w interes żaden z nim nie wchodź, ten facet całe życie szczał pod wiatr. Roz bezp 2003 …
53wiedzieć — 1. Kto (go, ich itp.) wie; Bóg (jeden, jedyny) wie; Bóg raczy wiedzieć; pot. czort, licho (go, ją, ich itp.) wie; diabli (go, ich, je itp.) wiedzą; diabeł wie; cholera (go, ich itp.) wie «słowa wyrażające różne wątpliwości»: – Do kościoła chodzi? …
54złapać — 1. pot. Złapać dwóję «otrzymać (w szkole) ocenę niedostateczną z jakiegoś przedmiotu»: Nic mi się nie chce. Złapałem dwóję z matmy i za wypracowanie domowe z polskiego, którego nie napisałem. Z. Kowalewski, Okna. 2. pot. Złapać gumę «jadąc… …
55żagiel — 1. Płynąć, chodzić, iść itp. pod żaglami a) «o łodziach, statkach żaglowych: przemieszczać się, mając rozwinięte żagle, wykorzystując siłę wiatru» b) «o ludziach: płynąć łodzią, statkiem»: Wyjadę chyba – rzekł po dłuższej chwili milczenia… …
56burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… …
57eoliczny — geol. «dokonany przez wiatr; osadzony, nawiany przez wiatr» Eoliczne formacje, formy, osady. Eoliczna erozja. Eoliczne procesy. ‹od imienia gr. boga wiatrów› …
58fordewind — m IV, D. u, Ms. fordewindndzie, blm 1. żegl. «wiatr wiejący od strony rufy; pełny wiatr» 2. żegl. «kurs statku zgodny z kierunkiem tego wiatru» ‹hol.› …
59pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …
60pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… …
