w pojedynkę
1pojedynkę — pojedynkę* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. w pojedynkę {{/stl 7}} …
2w pojedynkę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bez udziału, pomocy kogoś, czegoś innego; samotnie, pojedynczo : {{/stl 7}}{{stl 10}}W pojedynkę nie mógł niczemu podołać. {{/stl 10}} …
3w pojedynkę — → pojedynka …
4pojedynka — ż III, CMs. pojedynkance; lm D. pojedynkanek 1. «jednolufowa i jednostrzałowa strzelba śrutowa; jednorurka» Strzelić z pojedynki. 2. pot. «pokój w hotelu czy pensjonacie lub cela więzienna przeznaczone na jedną osobę» Wynająć pojedynkę. 3.… …
5usrany — wulg. Do usranej śmierci «długo, bez końca i bez istotnego rezultatu»: Wydostać się z tych zarośli nawet w dzień, nie mówiąc już po ciemku, to nie to samo co wybiec z mieszkania w majtkach i narobić wrzasku. Tu można by krzyczeć do usranej… …
6elear — m IV, DB. a, Ms. eleararze; lm M. eleararzy a. owie, DB. ów hist. «w. XVI i XVII w.: ochotnik, harcownik wyzywający przeciwników do walki w pojedynkę przed rozpoczęciem bitwy; w Polsce w XVII w. także żołnierz nieregularnej lekkiej jazdy» ‹węg.› …
7pojedynczo — «po jednemu, w pojedynkę; oddzielnie, osobno, samotnie» Badać świadków pojedynczo. Pojedynczo gdzieś wchodzić, np. do tramwaju, samolotu. Zwierzęta żyjące pojedynczo. Wyjść pojedynczo na niedźwiedzia. Domy stojące pojedynczo …
8samopas — 1. przestarz. «bez dozoru, bez opieki» Włóczyć się, błąkać się samopas. 2. przestarz. «w pojedynkę, oddzielnie, samotnie» Puścić się samopas w drogę …
9wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować …
10wędrówka — ż III, CMs. wędrówkawce; lm D. wędrówkawek 1. «wędrowanie (chodzenie, jeżdżenie); podróż, podróżowanie, wycieczka, spacer» Daleka, długa, piesza wędrówka. Samotna, wakacyjna, krajoznawcza wędrówka. Wędrówka pieszo, samochodem, koleją, rowerem.… …
- 1
- 2
