w jakiejś sprawie

  • 91orientacja — ż I, DCMs. orientacjacji; lm D. orientacjacji (orientacjacyj) 1. «zdawanie sobie sprawy z tego, gdzie, w jakim punkcie terenu się jest, gdzie jest która strona świata» Dobra, dokładna orientacja. Stracić, utrudniać orientację. Orientacja w… …

    Słownik języka polskiego

  • 92orientować — ndk IV, orientowaćtuję, orientowaćtujesz, orientowaćtuj, orientowaćował, orientowaćowany «informować o czymś, pomagać w zrozumieniu czegoś; ułatwiać rozeznanie się w terenie» Komunikaty orientujące co do stanu pogody. Znaki orientujące w terenie …

    Słownik języka polskiego

  • 93pewniak — m III, D. a, N. pewniakkiem 1. pot. lm M. te i, ci pewniakacy, DB. ów (o ludziach), B.=M. (o koniach) «człowiek pewny, taki, na którego można liczyć w jakiejś sprawie; także koń na wyścigach, na którego się stawia» 2. pot., lm M. i «rzecz pewna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 94pikanteria — ż I, DCMs. pikanteriarii; lm D. pikanteriarii (pikanteriaryj) «charakterystyczny szczegół pobudzający ciekawość, zainteresowanie; dowcipny, złośliwy, aluzyjny charakter wypowiedzi, sytuacji itp.; drastyczność, nieprzyzwoitość, dwuznaczność» Coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 95pogodzić — dk VIa, pogodzićdzę, pogodzićdzisz, pogodzićgódź, pogodzićdził, pogodzićdzony «doprowadzić do zgody; pojednać» Pogodzić zwaśnione rodziny. Pogodzić siostrę z bratem. przen. a) «przyzwyczaić do myśli o czymś, oswoić z czymś» Ten obowiązek pogodzi… …

    Słownik języka polskiego

  • 96pokonferować — dk IV, pokonferowaćruję, pokonferowaćrujesz, pokonferowaćruj, pokonferowaćował «porozprawiać, porozmawiać przez pewien czas o jakiejś sprawie; odbyć krótką konferencję» Pokonferować z pracownikami …

    Słownik języka polskiego

  • 97pomówienie — n I 1. rzecz. od pomówić ◊ Mieć z kimś do pomówienia «chcieć porozmawiać, porozumieć się z kimś w jakiejś sprawie» 2. lm D. pomówienieeń praw. «przestępstwo polegające na przypisaniu określonej osobie, grupie osób lub instytucji, postępowania lub …

    Słownik języka polskiego

  • 98poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… …

    Słownik języka polskiego

  • 99porozumieć się — dk II, porozumieć sięem się, porozumieć sięesz się, porozumieć sięeją się, porozumieć sięej się a. porozumieć sięum się, porozumieć sięumiał się, porozumieć sięeli się porozumiewać się ndk I, porozumieć sięam się, porozumieć sięasz się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 100pouczenie — n I 1. rzecz. od pouczyć. 2. lm D. pouczenieeń «wskazówka dotycząca postępowania; rada, zalecenie» Otrzymać pouczenie w jakiejś sprawie. Wysłuchać cierpliwie pouczeń. Udzielać komuś pouczeń. pouczenie się rzecz. od pouczyć się …

    Słownik języka polskiego