w jakiejś sprawie

  • 71indagować — ndk IV, indagowaćguję, indagowaćgujesz, indagowaćguj, indagowaćował, indagowaćowany «prowadzić indagację; wypytywać, dopytywać się, badać» Indagować kogoś o coś, w jakiejś sprawie, na jakiś temat. Podchwytliwie, natarczywie indagować. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 72interwenient — m IV, DB. a, Ms. interwenientncie; lm M. interwenientnci, DB. ów «osoba, strona interweniująca w jakiejś sprawie; państwo interweniujące» Interwenienci polityczni. Interwenient powództwa cywilnego. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 73jednostronny — jednostronnynni, jednostronnynniejszy 1. «znajdujący się, występujący po jednej stronie, poruszający się, odbywający się w jednym kierunku, pisany, drukowany, bity itp. po jednej stronie; mający jedną stronę» Jednostronny druk. Ruch jednostronny …

    Słownik języka polskiego

  • 74języczek — m III, D. języczekczka, N. języczekczkiem; lm M. języczekczki 1. zdr. od język w zn. 1 Kot lizał się ostrym języczkiem. 2. «u człowieka i niektórych ssaków: stożkowate uwypuklenie podniebienia miękkiego skierowane ku jamie gardłowej» 3. «część… …

    Słownik języka polskiego

  • 75kiwać — ndk I, kiwaćam, kiwaćasz, kiwaćają, kiwaćaj, kiwaćał, kiwaćany kiwnąć dk Va, kiwaćnę, kiwaćniesz, kiwaćnij, kiwaćnął, kiwaćnęła, kiwaćnęli, kiwaćnięty, kiwaćnąwszy 1. «poruszać czymś na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; kołysać, machać»… …

    Słownik języka polskiego

  • 76komunikować — ndk IV, komunikowaćkuję, komunikowaćkujesz, komunikowaćkuj, komunikowaćował, komunikowaćowany 1. «podawać coś do wiadomości, przekazywać jakąś informację, zawiadamiać o czymś» Komunikować, że pociąg się opóźni. Komunikować o zebraniu. Komunikować …

    Słownik języka polskiego

  • 77konsultacja — ż I, DCMs. konsultacjacji; lm D. konsultacjacji (konsultacjacyj) 1. «zasięganie opinii u fachowców i specjalistów; udzielanie rad, wskazówek i wyjaśnień przez rzeczoznawców; porada» Konsultacje dla nauczycieli. Przeprowadzić, wyznaczyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 78krańcowy — krańcowywi 1. «znajdujący się na krańcu, ostatni, końcowy, graniczny» Krańcowy przystanek. Krańcowa stacja. 2. «posuwający się do ostateczności; skrajny, bezwzględny» Krańcowy optymista, sceptyk. Mieć naturę krańcową. Zajmować krańcowe stanowisko …

    Słownik języka polskiego

  • 79milczenie — n I, blm 1. «niewydawanie głosu, nieodzywanie się; bezsłowna cisza» Głębokie, głuche, ciężkie, kłopotliwe, ponure, dyskretne, uroczyste, wymowne milczenie. Pogrążyć się w milczeniu. Siedzieć w milczeniu. Przerwać, zachować milczenie. Milczenie… …

    Słownik języka polskiego

  • 80motyw — m IV, D. u, Ms. motywwie; lm M. y 1. zwykle w lm «czynniki wewnętrzne natury psychicznej i fizjologicznej, świadome lub nieświadome, skłaniające do określonego działania; pobudki, powody; uzasadnienie postępowania lub rozumowania» Motyw zbrodni.… …

    Słownik języka polskiego