w hierarchii

  • 71transcendentalizm — m IV, D. u, Ms. transcendentalizmzmie, blm filoz. «amerykański nurt filozofii romantycznej (XIX w.), którego zwolennicy głosili autonomię moralnej, demokratycznej równości i niezależności człowieka wobec wszelkich autorytetów i hierarchii»… …

    Słownik języka polskiego

  • 72urząd — m IV, D. urzędu, Ms. urzędzie; lm M. urzędy 1. «organ władzy publicznej o określonym zakresie działania; zespół osób wykonujący te zadania» Urząd administracyjny, finansowy, pocztowy, śledczy, patentowy, morski. Urzędy centralne, terenowe,… …

    Słownik języka polskiego

  • 73ustopniować — dk IV, ustopniowaćniuję, ustopniowaćniujesz, ustopniowaćniuj, ustopniowaćował, ustopniowaćowany «uporządkować, rozplanować coś według stopnia skali w pewnej hierarchii» …

    Słownik języka polskiego

  • 74wielki — wielkilcy, większy 1. «znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości, wartości; bardzo duży, ogromny» Wielki budynek. Wielkie drzewo. Wielkie miasto. Wielki tłum. Wielki majątek. Wielkie straty. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego …

    Słownik języka polskiego

  • 75wielkoświatowy — wielkoświatowywi «należący do uprzywilejowanej warstwy w danej hierarchii społecznej, do elity; odznaczający się ogładą, wytwornością form towarzyskich; dystyngowany, salonowy» Wielkoświatowe towarzystwo. Wielkoświatowe maniery …

    Słownik języka polskiego

  • 76większy — większyksi 1. «stopień wyższy od duży, wielki» a) «taki, który przewyższa kogoś lub coś rozmiarami, bardziej rozległy, wyższy, dłuższy, szerszy, głębszy itp.» Większy pokój. Większe miasto. Gospodarstwo większe o dwa hektary. Był znacznie większy …

    Słownik języka polskiego

  • 77wojewoda — m odm. jak ż IV, CMs. wojewodaodzie; lm M. wojewodadowie, DB. wojewodadów 1. «przedstawiciel administracji państwowej w województwie» 2. hist. «w dawnej Polsce: najwyższy urzędnik królewski (książęcy), sprawujący dowództwo nad wojskiem oraz… …

    Słownik języka polskiego

  • 78wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy …

    Słownik języka polskiego

  • 79wysoko — wyżej przysłów. od wysoki a) w zn. 1: Wysoko rzucić piłkę. Skoczyła wysoko 1,90 m. Fontanna bijąca wysoko. Rośnij kwiecie wysoko, jak pan leży głęboko. (Mickiewicz) b) w zn. 3: Chmury płyną wysoko. Słońce już było wysoko na niebie …

    Słownik języka polskiego

  • 80wywyższać — ndk I, wywyższaćam, wywyższaćasz, wywyższaćają, wywyższaćaj, wywyższaćał, wywyższaćany wywyższyć dk VIb, wywyższaćszę, wywyższaćszysz, wywyższaćwyższyj, wywyższaćszył, wywyższaćszony «nadawać komuś, czemuś wielką (większą) wartość, podnosić… …

    Słownik języka polskiego