w dawnych czasach

  • 1staroświecki — staroświeckiccy 1. «pochodzący z dawnych czasów, właściwy dawnym czasom; niemodny» Staroświecki dom, salon. Staroświeckie meble. Staroświecki sposób bycia, sposób mówienia. Staroświeckie ubranie. 2. «niezgodny z postępem, nie idący z duchem czasu …

    Słownik języka polskiego

  • 2dawny — dawnyni, dawnyniejszy 1. «odległy w czasie, sięgający dalekiej przeszłości, pochodzący z odległych lat; starożytny, staroświecki» Dawny strój, przesąd, zwyczaj. Dawne nazwy, tradycje. Przywracać czemu dawny wygląd. Najdawniejszy zabytek… …

    Słownik języka polskiego

  • 3niedzisiejszy — niedzisiejszyjsi 1. «nie odnoszący się do dnia dzisiejszego (wczorajszy lub jutrzejszy)» Niedzisiejsza data. Niedzisiejsze pieczywo, masło. 2. «istniejący w dawnych czasach, właściwy dawnym czasom; nie taki jak dziś, niewspółczesny, przestarzały» …

    Słownik języka polskiego

  • 4pogawędzić — dk VIa, pogawędzićdzę, pogawędzićdzisz, pogawędzićwędź, pogawędzićdził «spędzić pewien czas na gawędzeniu; porozmawiać, pogadać» Pogawędźmy o dawnych czasach …

    Słownik języka polskiego

  • 5pogwarzyć — dk VIb, pogwarzyćrzę, pogwarzyćrzysz, pogwarzyćgwarz, pogwarzyćrzył «odbyć poufałą rozmowę, pogawędkę, pogwarkę; porozmawiać, pogawędzić» Pogwarzyć o dawnych czasach, przyjaciołach …

    Słownik języka polskiego

  • 6porozmawiać — dk I, porozmawiaćam, porozmawiaćasz, porozmawiaćają, porozmawiaćaj, porozmawiaćał «spędzić pewien czas na rozmowie; pomówić z kimś» Porozmawiajmy o dawnych czasach …

    Słownik języka polskiego

  • 7siekiera — ż IV, CMs. siekieraerze; lm D. siekieraer «ręczne narzędzie składające się ze stalowego ostrza osadzonego na drewnianym trzonku, służące do cięcia, rąbania, obróbki drewna; w dawnych czasach używane również jako broń» Rąbać, ciąć, ciosać, łupać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 8tłuk — m III, DB. a, N. tłukkiem; lm M. i 1. «narzędzie z kamienia używane w dawnych czasach do rozbijania, tłuczenia, obrabiania czegoś» Tłuk pięściowy. 2. posp. «o człowieku (zwłaszcza o kobiecie) mało rozgarniętym; tępak, prostak» …

    Słownik języka polskiego

  • 9bajdurzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, bajdurzyćrzę, bajdurzyćrzy {{/stl 8}}{{stl 7}} opowiadać, zwykle rozwlekle, rzeczy pozbawione sensu, głupoty, bajdy, brednie; ględzić, bredzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bajdurzyć o dawnych czasach. Bajdurzyć o… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 10błazen — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa a. I, Mc. błaźnie; lm M. błazenzny || rzad. błaźni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek ośmieszający się i kompromitujący swoim zachowaniem, postępujący nieodpowiedzialnie;… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień