w żagle

  • 21chwytać — 1. Chwytać coś na gorąco «dostrzegać i przedstawiać coś bezpośrednio, w trakcie, gdy się dzieje»: Co w nim uderza, to pewna przesada (...) tak typowa dla każdego młodego pisarza, który usiłuje chwytać rzeczy na gorąco. G. Herling Grudziński, Inny …

    Słownik frazeologiczny

  • 22ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …

    Słownik frazeologiczny

  • 23złapać — 1. pot. Złapać dwóję «otrzymać (w szkole) ocenę niedostateczną z jakiegoś przedmiotu»: Nic mi się nie chce. Złapałem dwóję z matmy i za wypracowanie domowe z polskiego, którego nie napisałem. Z. Kowalewski, Okna. 2. pot. Złapać gumę «jadąc… …

    Słownik frazeologiczny

  • 24bielić — ndk VIa, bielićlę, bielićlisz, biel, bielićlił, bielićlony 1. «malować mlekiem wapiennym zwłaszcza świeże tynki w budynkach, płoty itp.; białkować» Bielić mieszkanie, ściany. Bielone chaty. ∆ Bielić drzewa «smarować pnie drzew mlekiem wapiennym w …

    Słownik języka polskiego

  • 25bryt — m IV, D. u, Ms. brycie; lm M. y częściej w lm «kliny lub pasy tkaniny, z których się zszywa spódnice, dół płaszcza itp.; w żeglarstwie: pasy płótna, z których zszywany jest żagiel» Spódnica z czterech brytów. Żagle zszywane z brytów. ‹z niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 26chłostać — ndk IX, chłoszczę, chłoszczesz, chłoszcz, chłostaćał, chłostaćany, rzad. I, chłostaćam, chłostaćasz, chłostaćają, chłostaćaj rzad. chłosnąć dk Va, chłostaćnę, chłośniesz, chłośnij, chłostaćnął, chłostaćnęła, chłostaćnęli, chłośnięty,… …

    Słownik języka polskiego

  • 27chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… …

    Słownik języka polskiego

  • 28dakronowy — «zrobiony z dakronu» Lina, rurka dakronowa. Żagle dakronowe …

    Słownik języka polskiego

  • 29dąć — ndk Xc, dmę, dmiesz, dmij, dął, dęła, dęli, dęty 1. «wprawiać w pęd wianiem; dmuchać, wiać» Wiatr dął od północy, z północy. Śnieżyca, zadymka dmąca z ukosa. Dęło śniegiem. Wichura dmie w żagle. Dąć miechem w palenisko. 2. «o ludziach: dmuchaniem …

    Słownik języka polskiego

  • 30fregata — ż IV, CMs. fregataacie; lm D. fregataat 1. «statek żaglowy mający ożaglowanie rejowe i więcej niż dwa maszty; w XVII XVIII w.: żaglowy okręt wojenny, dobrze uzbrojony, spełniający rolę współczesnego krążownika; od połowy XIX w.: silnie… …

    Słownik języka polskiego