właściwości

  • 11namagnesować — dk IV, namagnesowaćsuję, namagnesowaćsujesz, namagnesowaćsuj, namagnesowaćował, namagnesowaćowany namagnesowywać ndk VIIIa, namagnesowaćowuję, namagnesowaćowujesz, namagnesowaćowuj, namagnesowaćywał, namagnesowaćywany «nadać żelazu, stali lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 12odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… …

    Słownik języka polskiego

  • 13odmagnesować — dk IV, odmagnesowaćsuję, odmagnesowaćsujesz, odmagnesowaćsuj, odmagnesowaćował, odmagnesowaćowany odmagnesowywać ndk VIIIa, odmagnesowaćowuję, odmagnesowaćowujesz, odmagnesowaćowuj, odmagnesowaćywał, odmagnesowaćywany «pozbawić coś właściwości… …

    Słownik języka polskiego

  • 14optyczny — «dotyczący optyki; odnoszący się do wzroku i zjawisk świetlnych; wzrokowy; świetlny» Zjawiska optyczne. Wrażenia optyczne. ∆ Przyrządy optyczne «przyrządy, których budowa opiera się na wykorzystaniu właściwości światła, stosowane dla powiększania …

    Słownik języka polskiego

  • 15rozmagnesować — dk IV, rozmagnesowaćsuję, rozmagnesowaćsujesz, rozmagnesowaćsuj, rozmagnesowaćował, rozmagnesowaćowany rozmagnesowywać ndk VIIIa, rozmagnesowaćowuję, rozmagnesowaćowujesz, rozmagnesowaćowuj, rozmagnesowaćywał, rozmagnesowaćywany, techn. «pozbawić …

    Słownik języka polskiego

  • 16statystyka — ż III, CMs. statystykayce; lm D. statystykayk 1. «nauka zajmująca się metodami badania przedmiotów i zjawisk masowych w przestrzeni lub w czasie polegająca na systematyzowaniu obserwowanych cech ilościowych i jakościowych oraz przedstawianiu… …

    Słownik języka polskiego

  • 17układ — m IV, D. u, Ms. układadzie; lm M. y 1. «uporządkowany szereg przedmiotów, zdarzeń itp., zestawienie, ułożenie czegoś według określonych zasad, właściwości; sposób rozmieszczenia czegoś» Układ wyrazów w zdaniu. Układ strun w fortepianie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 18wzorzec — m II, D. wzorca; lm M. wzorce, D. wzorców 1. «wzór, schemat reprezentujący określoną klasę lub typ przedmiotów albo zjawisk, mogący być normą dla innych przedmiotów albo zjawisk danego typu; model, prototyp» Wzorzec deklinacyjny, koniugacyjny.… …

    Słownik języka polskiego

  • 19charakterystyka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. charakterystykayce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} opis uwzględniający typowe lub wyróżniające na tle innych właściwości danego obiektu; także: naukowy opis, interpretacja,… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 20pojęcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pojęcieęć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} abstrakcyjne, istniejące w myśli odbicie właściwości rzeczy i zjawisk, powstające w wyniku uogólnienia tych właściwości; myślowy… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień