włóczyć kogoś po sklepach
1włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć …
2ciągać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ciągaćam, ciągaća, ciągaćają, ciągaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wlec co pewien czas, wielokrotnie, w różnych kierunkach coś ciężkiego, bezwładnego, stawiającego opór;… …
