vocativus
1Vocatīvus — Vocatīvus, 1) (Anrede , Rufefall), s.u. Casus 3) b); 2) ein zu unerwarteten, launigen, neckenden, harmlosen Scherzen stets aufgelegter Mensch, ein loser Vogel …
2Vocativus — *1. Dos ist a rechter Vocativ. (Ulm.) *2. Er ist ein schlauer (schlimmer) Vocativus. – Trutz Simplex; Utopia, 1670, S. 143; Lohrengel, I, 176. »Da kam der schlaue Vocativus auf einen andern Schlag.« (Simplic., III, 83.) …
3vocatif — [ vɔkatif ] n. m. • 1552; h. XIVe; lat. vocativus, de vocare « appeler » ♦ Ling. Dans les langues à déclinaisons, Cas employé pour s adresser directement à qqn, à qqch. Vocatif latin, grec. ♢ Dans les langues sans déclinaisons, Construction,… …
4Vokativ — Vo|ka|tiv 〈[ vo: ] m. 1; Gramm.〉 für die Anrede verwendeter Kasus, z. B. im Lateinischen; Sy Anredefall [<lat. (casus) vocativus „Anrufungs , Anredefall“; zu vocare „anreden“] * * * Vo|ka|tiv , der; s, e [lat. (casus) vocativus, eigtl. = zum… …
5vocativ — VOCATÍV, vocative, s.n. (gram.) Caz al declinării care exprimă o chemare sau o invocare adresată cuiva. – Din fr. vocatif, lat. vocativus. Trimis de bogdanrsb, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 VOCATÍV s. (gram.) (înv.) chemătoare. Trimis de siveco, 05 …
6Vocativ, der — Der Vocatív, des s, plur. die e, oder in der vollständigen lateinischen Form, der Vocativus, des vi, plur. die vi, die fünfte Endung der Nennwörter in der Sprachkunst, nach dem Lateinischen Vocativus, welche Endung einige Sprachlehrer die… …
7Vocativo — (Del lat. vocativus.) ► sustantivo masculino LINGÜÍSTICA Caso de la declinación de las lenguas flexivas, que se usa para invocar, llamar o nombrar a la persona o cosa a la que se dirige el hablante. * * * vocativo (del lat. «vocatīvus») m. Gram.… …
8Звательный падеж —     Падежи Склонение …
9Casus — (lat.), 1) Zufall; 2) so v.w. Fall; daher C. conscientiae, Gewissensfall, s.u. Casuistik; C. vabĭlis, ein angegebener, angenommener Rechtsfall; C. emergens, ein Umstand, durch dessen Eintritt auf einmal ein anhängiger Proceß eine andere Wendung… …
10Vokativ — Ein rechter Vokativus wird in zahlreichen Mundarten jemand genannt, dem nicht zu trauen ist, der es ›hinter den Ohren‹ hat. So schon bei Grimmelshausen im ›Vogelnest‹ (2, 6): »Der Apotheker, welcher gar ein arger Vocativus ist«. ›Vocativus‹ ist… …