uznawać

  • 41puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …

    Słownik języka polskiego

  • 42równanie — n I 1. rzecz. od równać Równanie terenu, szeregu, poziomów. 2. lm D. równanieań mat. «równość dwóch wyrażeń zawierających symbole literowe zwane niewiadomymi (np. 2x + 8 = 0)» Równanie z jedną niewiadomą, z dwoma niewiadomymi. Rozwiązać, ułożyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 43równość — ż V, DCMs. równośćści, blm 1. «całkowite podobieństwo, identyczność, jednakowość, tożsamość pod względem ilości, jakości, wartości, wielkości itp.» Równość wieku, upodobań, poglądów. Znak równości. ∆ mat. Równość algebraiczna «dwa wyrażenia… …

    Słownik języka polskiego

  • 44stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …

    Słownik języka polskiego

  • 45umniejszać — ndk I, umniejszaćam, umniejszaćasz, umniejszaćają, umniejszaćaj, umniejszaćał, umniejszaćany umniejszyć dk VIb, umniejszaćszę, umniejszaćszysz, umniejsz, umniejszaćszył, umniejszaćszony «czynić kogoś lub coś mniej ważnym, uznawać coś za błahe;… …

    Słownik języka polskiego

  • 46unieważniać — ndk I, unieważniaćam, unieważniaćasz, unieważniaćają, unieważniaćaj, unieważniaćał, unieważniaćany unieważnić dk VIa, unieważniaćnię, unieważniaćnisz, unieważniaćnij, unieważniaćnił, unieważniaćniony «czynić coś nieważnym; uznawać za nieważne, za …

    Słownik języka polskiego

  • 47uniewinniać — ndk I, uniewinniaćam, uniewinniaćasz, uniewinniaćają, uniewinniaćaj, uniewinniaćał, uniewinniaćany uniewinnić dk VIa, uniewinniaćnnię, uniewinniaćnnisz, uniewinniaćnnij, uniewinniaćnnił, uniewinniaćnniony «uznawać oskarżonego za niewinnego,… …

    Słownik języka polskiego

  • 48ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść …

    Słownik języka polskiego

  • 49utożsamiać — ndk I, utożsamiaćam, utożsamiaćasz, utożsamiaćają, utożsamiaćaj, utożsamiaćał, utożsamiaćany utożsamić dk VIa, utożsamiaćmię, utożsamiaćmisz, utożsamiaćsam, utożsamiaćmił, utożsamiaćmiony «stwierdzać, ustalać tożsamość czegoś albo kogoś z czymś… …

    Słownik języka polskiego

  • 50wielkość — ż V, DCMs. wielkośćści, blm 1. «fizyczna właściwość ciał lub zjawisk, którą można mierzyć, np. długość, ciężar, twardość, objętość, przyśpieszenie, natężenie pola elektrycznego itp.» ∆ Gwiazda pierwszej wielkości «gwiazda zaliczana do pierwszej… …

    Słownik języka polskiego