utrzymać

  • 71splendor — m IV, D. u, Ms. splendororze; lm M. y przestarz. dziś podn. a. żart. «przepych, świetność, wspaniałość, blask; zaszczyt, honor» Splendor niemały, nie lada. Odzyskać (dawny) splendor. Podnieść, podtrzymać, utrzymać splendor czegoś, np. domu,… …

    Słownik języka polskiego

  • 72stan — m IV, D. u, Ms. stannie 1. blm «jakość, forma, postać, poziom czegoś, ilość czegoś, liczba kogoś w danym momencie, okresie; położenie, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje» Stan faktyczny, liczbowy czegoś. Stan finansowy, majątkowy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 73ster — m IV, D. u, Ms. sterze; lm M. y «ruchoma część urządzenia służącego do nadawania wymaganego kierunku ruchu statkowi wodnemu lub powietrznemu» Ster kutra, łodzi, statku. Ster samolotu. Ster kierunkowy. Ster wysokości, wysokościowy. Ster dziobowy… …

    Słownik języka polskiego

  • 74ślizgać się — ndk I, ślizgać sięam się, ślizgać sięasz się, ślizgać sięają się, ślizgać sięaj się, ślizgać sięał się 1. «posuwając się po gładkiej powierzchni, nie móc się na niej utrzymać; obsuwać się» Ślizgać się na oblodzonym chodniku. Buty ślizgają się po… …

    Słownik języka polskiego

  • 75uchować — dk I, uchowaćam, uchowaćasz, uchowaćają, uchowaćaj, uchowaćał, uchowaćany 1. «ustrzec, uchronić, obronić; zachować» Uchować przed złem. Uchować kogoś przed zmartwieniami, przed niebezpieczeństwem, przed niedostatkiem. ◊ Nic, niczego przed kimś… …

    Słownik języka polskiego

  • 76udźwignąć — dk Va, udźwignąćnę, udźwignąćniesz, udźwignąćnij, udźwignąćnął, udźwignąćnęła, udźwignąćnęli, udźwignąćnięty, udźwignąćnąwszy «dźwignąwszy unieść; utrzymać (w rękach) coś ciężkiego, dużego» Ledwie udźwignął walizkę. Wziął tyle jabłek, ile mógł… …

    Słownik języka polskiego

  • 77unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 78usiedzieć — dk VIIa, usiedziećdzę, usiedziećdzisz, usiedziećdział, usiedziećdzieli (częściej z przeczeniem) 1. «pozostać w pozycji siedzącej; siedząc wytrwać, utrzymać się» Gdy usłyszała polkę, nie mogła usiedzieć na miejscu. 2. «pozostać, wytrzymać gdzieś… …

    Słownik języka polskiego

  • 79ustać — I dk, ustanę, ustaniesz, ustanie, ustań, ustał ustawać ndk IX, ustaję, ustajesz, ustaćwaj, ustaćwał 1. «przestać trwać, zakończyć się, urwać się, przeminąć» Ulewa, wiatr, śnieg ustaje. Stukanie do drzwi nie ustawało. Krwawienie ustało.… …

    Słownik języka polskiego

  • 80utrzymywać — ndk VIIIa, utrzymywaćmuję, utrzymywaćmujesz, utrzymywaćmuj, utrzymywaćywał, utrzymywaćywany 1. forma ndk czas. utrzymać (p.) 2. książk. «wypowiadać pewne przekonanie, twierdzić coś; uważać, sądzić» Utrzymuje, że jest świetnym fachowcem …

    Słownik języka polskiego