utrzymać

  • 51osiągalny — «możliwy do osiągnięcia; dający się uzyskać, zdobyć, utrzymać» Trudno, łatwo osiągalny cel …

    Słownik języka polskiego

  • 52ostać — I dk, ostaćanę, ostaćaniesz, ostaćań, ostaćał ostawać ndk IX, ostaję, ostajesz, ostaćwaj, ostaćwał, przestarz. dziś gw. «zostać, pozostać» Ostań z Bogiem. ostać się ostawać się to samo, co ostać ostawać Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 53plotkarka — ż III, CMs. plotkarkarce; lm D. plotkarkarek «kobieta roznosząca, rozpowszechniająca plotki» Plotkarka nie umiała utrzymać sekretu …

    Słownik języka polskiego

  • 54popuścić — dk VIa, popuścićpuszczę, popuścićcisz, popuścićpuść, popuścićcił, popuścićpuszczony popuszczać ndk I, popuścićam, popuścićasz, popuścićają, popuścićaj, popuścićał, popuścićany 1. «zmniejszyć siłę napięcia czegoś, puścić, zwolnić coś częściowo;… …

    Słownik języka polskiego

  • 55potrwać — dk I, potrwaćtrwa, potrwaćtrwają, potrwaćtrwał «utrzymać się przez pewien czas; pobyć, pozostać jakiś czas bez zmian» Sztorm potrwa z pewnością przez całą noc. To nie potrwa długo …

    Słownik języka polskiego

  • 56potrzymać — dk I, potrzymaćam, potrzymaćasz, potrzymaćają, potrzymaćaj, potrzymaćał, potrzymaćany 1. «wziąć coś (kogoś) na chwilę, na pewien czas do ręki, do ust (do dzioba, do pyska); przytrzymać» Potrzymać czapkę w ręku. Potrzymać dziecko na ręku.… …

    Słownik języka polskiego

  • 57powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów …

    Słownik języka polskiego

  • 58prezydentura — ż IV, CMs. prezydenturaurze, blm «urząd, stanowisko prezydenta; okres urzędowania prezydenta; prezydowanie, przewodniczenie» Objąć, otrzymać prezydenturę. Ubiegać się o prezydenturę. Utrzymać się na prezydenturze przez kilka kadencji. ‹niem. z… …

    Słownik języka polskiego

  • 59proporcja — ż I, DCMs. proporcjacji; lm D. proporcjacji (proporcjacyj) 1. «stosunek do siebie dwóch lub więcej wielkości; stosunek części składowych jakiejś całości do tej całości lub do siebie nawzajem; w dziele sztuki określony przez kanon» Proporcje… …

    Słownik języka polskiego

  • 60przechować — dk I, przechowaćam, przechowaćasz, przechowaćają, przechowaćaj, przechowaćał, przechowaćany przechowywać ndk VIIIa, przechowaćowuję, przechowaćowujesz, przechowaćowuj, przechowaćywał, przechowaćywany 1. «uchronić coś przed zepsuciem, zaginięciem… …

    Słownik języka polskiego