utrwalić się

  • 21wyuczyć — dk VIb, wyuczyćczę, wyuczyćczysz, wyuczyćucz, wyuczyćczył, wyuczyćczony rzad. wyuczać ndk I, wyuczyćam, wyuczyćasz, wyuczyćają, wyuczyćaj, wyuczyćał, wyuczyćany «ucząc wyćwiczyć, wykształcić kogoś w czymś, wdrożyć do czegoś; ucząc utrwalić coś w… …

    Słownik języka polskiego

  • 22uwiecznić — dk VIa, uwiecznićnię, uwiecznićnisz, uwiecznićnij, uwiecznićnił, uwiecznićniony uwieczniać ndk I, uwiecznićam, uwiecznićasz, uwiecznićają, uwiecznićaj, uwiecznićał, uwiecznićany 1. «uczynić trwałym, nieprzemijającym, wiekopomnym; utrwalić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 23wbić — 1. Wbić coś sobie do głowy, w głowę, posp. do łba, w łeb a) «utrwalić sobie coś w pamięci, zapamiętać coś, nauczyć się czegoś»: (...) jeśli nie masz dość rozsądku, żeby pojąć, jakie znaczenie ma wykształcenie, postaram się, daję słowo, żebyś to… …

    Słownik frazeologiczny

  • 24wbijać — 1. Wbić coś sobie do głowy, w głowę, posp. do łba, w łeb a) «utrwalić sobie coś w pamięci, zapamiętać coś, nauczyć się czegoś»: (...) jeśli nie masz dość rozsądku, żeby pojąć, jakie znaczenie ma wykształcenie, postaram się, daję słowo, żebyś to… …

    Słownik frazeologiczny

  • 25ustalić — dk VIa, ustalićlę, ustalićlisz, ustal, ustalićlił, ustalićlony ustalać ndk I, ustalićam, ustalićasz, ustalićają, ustalićaj, ustalićał, ustalićany 1. «rozstrzygnąć, zdecydować o czymś, wyznaczyć coś» Ustalić harmonogram robót. Ustalić warunki… …

    Słownik języka polskiego

  • 26zapamiętać — dk I, zapamiętaćam, zapamiętaćasz, zapamiętaćają, zapamiętaćaj, zapamiętaćał, zapamiętaćany zapamiętywać ndk VIIIa, zapamiętaćtuję, zapamiętaćtujesz, zapamiętaćtuj, zapamiętaćywał, zapamiętaćywany «zachować, utrwalić w swej pamięci» Zapamiętać… …

    Słownik języka polskiego

  • 27zasuszyć — dk VIb, zasuszyćszę, zasuszyćszysz, zasuszyćsusz, zasuszyćszył, zasuszyćszony zasuszać ndk I, zasuszyćam, zasuszyćasz, zasuszyćają, zasuszyćaj, zasuszyćał, zasuszyćany «utrwalić przez suszenie, zachować coś w suchym stanie; spowodować, że coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 28zakarbować — dk IV, zakarbowaćbuję, zakarbowaćbujesz, zakarbowaćbuj, zakarbowaćował, zakarbowaćowany 1. pot. «utrwalić coś w pamięci, dobrze zapamiętać, zanotować» Zakarbował sobie w głowie tę wiadomość. Zakarbuj to sobie w notesie. 2. przestarz. «zaznaczyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 29kant — m IV, D. u, Ms. kancie; lm M. y 1. «brzeg ostro załamany; krawędź, załamanie» Ostre kanty. Kant stołu, biurka. Kanty spodni. Spodnie uprasowane na kant. ◊ pot. Uprasować, wyprasować coś, zwykle spodnie, na kant «prasując utrwalić, usztywnić… …

    Słownik języka polskiego

  • 30panowanie — n I 1. rzecz. od panować. 2. «najwyższa władza, zwłaszcza w państwie o ustroju monarchicznym, zwierzchnictwo, rządy; sprawowanie rządów w kraju; okres sprawowania rządów przez panującego» Samowładne, okrutne panowanie. Zdobyć, objąć panowanie.… …

    Słownik języka polskiego