utanmaq
1utanmaq — f. 1. Bir işdən, hərəkət və sözdən, ya da başqa bir səbəbdən xəcalət çəkmək, mənəvi üzüntü duymaq. Bolqar öz dilini bilmədiyindən xəcalət çəkəndə bizlər də öz dilimizdə danışmaqdan utanırıq. C. M.. Qərənfil utanıb başını aşağı saldı. S. Rəh.. 2.… …
2utanma — «Utanmaq»dan f. is …
3ayıb — is. <ər. eyb> 1. Utanılacaq şey, utanmağa səbəb olan hal; ar, biabırçılıq. Ayıb iş. –Ayıbsöyləyəninaybınısöylərlər. (Ata. sözü). <Həpir:> Mənə ayıb olar ki, atam bu qoca vaxtında güzəran qeydi çəkə. M. C.. 2. Qüsur, nöqsan,… …
4eyib — is. <ər.> 1. Utanılacaq hal və ya hərəkət; nöqsan, kəsir, qüsur. Bundan əlavə, dəxi Yusif şahda həzar gunə özgə eyiblər tapdılar. M. F. A.. Eybimizi çulğalamışdı aba; Hər nə gəlirdi boşalırdı qaba. M. Ə. S.. Həqiqət, ər və arvad Bahadıra… …
5xəcalət — is. <ər.> 1. Utanılacaq hal, utanmağa səbəb olan şey, utanma. <Gülzar:> Allah, xəcalətimdən bibimin üzünə baxa bilmirəm. S. S. A.. İndi qonaqlardan çoxu sanki bir xəcalət hissi duyaraq, başını aşağı dikmişdi. Ə. M.. // Xəcalətli.… …
6arramax — (Gəncə, Qazax, Şəki, Şuşa) utanmaq, həya etmək, xəcalət çəkmək. – Xalxdan arraneram, yoxsa bu işə heş boyun qoymaram (Qazax) …
7fahmalammağ — (Salyan) utanmaq, həya etmək. – Nişannı qız qaynatasınnan, qaynənəsinnən fahmalanar …
8qaypımmağ — (İmişli, Yardımlı) utanmaq. – Mənnən heç qaypımmadı; – A:z, adam gərək bi yad görəndə qaypına (İmişli) …
9qəypimməg — (Yardımlı) utanmaq, çəkinmək. – Gör heç bö:ydən qəypiney? …
10qımzammax — I (Cəbrayıl) bax qımqımmax. – Qımzamdım, durə:lmədim II (Çənbərək) utanmaq, çəkinmək. – Gəlin heş kəsdən qımzammır …
