urzędnika
1stolnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. stolnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} w dawnej Polsce: urzędnik dworski sprawujący pieczę nad kuchnią i nadzorujący podawanie potraw na stół królewski, później (XIV–XVI w.) tytularny urzędnik ziemski; także sam… …
2przelać — Przelewać z pustego w próżne a) «mówić dużo i niepotrzebnie, bez konkretnych wniosków»: Podczas kiedy myśmy popijali wino, palili papierosy, gadali przelewając z pustego w próżne, on zawsze zbijał z desek estradę, ganiał z kubłem pełnym wapna i… …
3przelewać — z pustego w próżne a) «mówić dużo i niepotrzebnie, bez konkretnych wniosków»: Podczas kiedy myśmy popijali wino, palili papierosy, gadali przelewając z pustego w próżne, on zawsze zbijał z desek estradę, ganiał z kubłem pełnym wapna i bielił… …
4śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… …
5awans — m IV, D. u, Ms. awanssie; lm M. e a. y 1. «przeniesienie, przejście na wyższe stanowisko; podniesienie do wyższej godności, przesunięcie do wyższego rzędu» Awans oficerski. Awans urzędnika. Czekać, zasłużyć na awans. Otrzymać, uzyskać awans.… …
6bezduszność — ż V, DCMs. bezdusznośćści, blm rzecz. od bezduszny Bezduszność postępowania a. w postępowaniu. Bezduszność urzędnika …
7charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… …
8interdykt — m IV, D. u, Ms. interdyktkcie; lm M. y 1. hist. «w starożytnym Rzymie: zakaz lub nakaz urzędnika, głównie pretora, będący pomocniczym środkiem ochrony praw prywatnych, przede wszystkim prawa posiadania» 2. rel. «w kościele katolickim: kara… …
9kacykostwo — n III, Ms. kacykostwowie, blm «nadużywanie władzy przez kacyka, przez urzędnika zachowującego się jak kacyk» Walczył z przejawami kacykostwa …
10kadencja — ż I, DCMs. kadencjacji; lm D. kadencjacji (kadencjacyj) 1. «określony ustawą czas urzędowania obieralnego urzędnika lub organu; dawniej także posiedzenie, zwłaszcza sądu» Kadencja sejmu, kadencja prezydenta. W czasie kadencji. Za czyjejś kadencji …
