urody

  • 21między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 22mimo — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu (dawniej też w bierniku), tworzący wyrażenia oznaczające rozbieżność między tym, co się dzieje, a tym, czego się należało spodziewać; nie zważając na coś, wbrew czemuś, pomimo» Mimo urody nie …

    Słownik języka polskiego

  • 23mój — + moja (ma), moje (me) D. m n mojego (mego), ż mojej (mej), C. m n mojemu (memu), ż mojej (mej), B. m=D. a. M., n=M., ż moją (mą), N. m n moim (mym), ż moją (mą), Ms. m n moim (mym), ż mojej (mej); lm M. m. os. moi, ż. rzecz. moje (me), D. moich… …

    Słownik języka polskiego

  • 24niezatarty — «nie dający się usunąć, zapomnieć, zniszczyć; wyrazisty, trwały, niezapomniany» Niezatarte wrażenie. Niezatarte wspomnienie. Niezatarte ślady dawnej urody …

    Słownik języka polskiego

  • 25okaz — m IV, D. u, Ms. okazzie; lm M. y 1. «egzemplarz mający wybitne, charakterystyczne cechy, właściwości swego gatunku, rodzaju itp.; reprezentant jakiegoś typu, gatunku itp.; pojedyncza sztuka» Ciekawy, ładny, rzadki okaz. Okaz anatomiczny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 26posągowość — ż V, DCMs. posągowośćści, blm rzecz. od posągowy Posągowość czyjejś urody …

    Słownik języka polskiego

  • 27resztka — ż III, CMs. resztkatce; lm D. resztkatek 1. częściej w lm, zdr. od reszta w zn. 1 Skromne, nędzne resztki. Resztki jedzenia, zapasów. Resztki urody, świetności. Resztki murów obronnych. Resztki niedobitków nieprzyjacielskich. Otrząsnąć się z r …

    Słownik języka polskiego

  • 28świadomy — świadomymi 1. a. świadom (tylko w funkcji orzecznika) «zdający sobie z czegoś sprawę, wiedzący o czymś» Świadomy artysta, obywatel. Był świadomy (świadom) niebezpieczeństwa, odpowiedzialności. Była świadoma swej urody. 2. «taki, z którego ktoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 29tuszować — ndk IV, tuszowaćszuję, tuszowaćszujesz, tuszowaćszuj, tuszowaćował, tuszowaćowany 1. «pociągać tuszem rysunek kreślarski» 2. «starać się coś zbagatelizować, łagodzić jakieś przykre sprawy, wrażenia; zacierać jakieś fakty w obawie przed… …

    Słownik języka polskiego

  • 30ubrać — dk IX, ubiorę, ubierzesz, ubierz, ubrał, ubrany ubierać ndk I, ubraćam, ubraćasz, ubraćają, ubraćaj, ubraćał, ubraćany 1. «włożyć na kogoś albo na coś ubranie, obuwie, nakrycie głowy itp.; odziać» Ubierać dziecko, lalkę. Ubrać kogoś w nową… …

    Słownik języka polskiego