uroda

См. также в других словарях:

• uroda — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. urodaodzie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} całokształt zewnętrznych, fizycznych cech człowieka (zwłaszcza rysy twarzy) uznawanych za piękne, ładne; piękność : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uroda — ż IV, CMs. urodaodzie, blm 1. «zewnętrzne walory postaci, zwłaszcza harmonijne, regularne rysy twarzy; zespół cech składających się na piękny wygląd, piękną powierzchowność; piękność» Chłopięca, dziewczęca, młodzieńcza, męska uroda. Egzotyczna,… …   Słownik języka polskiego

• uroda — Taka już jego, jej itp. uroda «o czyichś określonych cechach charakteru»: Każda, nawet najbardziej banalna czynność domowa urastała w jej wykonaniu do rangi klęski żywiołowej. Lecz mimo to światopogląd Heleny daleki był od katastrofizmu. (...) –… …   Słownik frazeologiczny

• Краса жизни (фильм, 1930) — Краса жизни Uroda życia …   Википедия

• grzeszyć — 1. Grzeszyć brakiem czegoś «odznaczać się brakiem jakiejś cechy, zwykle dodatniej»: Kto nie szanuje swoich czytelników, nie szanuje ani samego siebie, ani własnego dzieła. I grzeszy brakiem wyobraźni (...). J. Parandowski, Alchemia. 2. iron. Nie… …   Słownik frazeologiczny

• EDICOM — Edipresse Logo de Edipresse Création 1988 Forme juridique société anonyme …   Wikipédia en Français

• Edicom — Edipresse Logo de Edipresse Création 1988 Forme juridique société anonyme …   Wikipédia en Français

• Edipresse — Création 1988 Forme juridique société anonyme …   Wikipédia en Français

• grzeszyć — ndk VIb, grzeszyćszę, grzeszyćszysz, grzesz, grzeszyćszył «popełniać grzech, grzechy, łamać zakazy religijne» Ciężko grzeszyć. Grzeszyć myślą. ◊ Nie grzeszyć talentem, odwagą, rozumem, uprzejmością, urodą itp. «zupełnie nie mieć talentu, odwagi,… …   Słownik języka polskiego

• jaśnieć — ndk III, jaśniećeje, jaśniećniał 1. «wydawać silny, jasny blask, światło, świecić mocno, promienieć» Słońce jaśnieje. Neony jaśniały. ◊ Jaśnieć szczęściem, radością itp. «wyrażać, uzewnętrzniać szczęście, radość itp.; być szczęśliwym, wesołym itp …   Słownik języka polskiego

• zachwycić — dk VIa, zachwycićcę, zachwycićcisz, zachwycićchwyć, zachwycićcił, zachwycićcony zachwycać ndk I, zachwycićam, zachwycićasz, zachwycićają, zachwycićaj, zachwycićał, zachwycićany «wprawić kogoś w zachwyt, wzbudzić zachwyt; olśnić, oczarować, urzec» …   Słownik języka polskiego