ulecieć

  • 1ulecieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ulatać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wychodzić – wyjść [wypadać – wypaść i in.] z pamięci {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2ulecieć — Coś uleciało komuś z pamięci «ktoś o czymś zapomniał, nie może sobie czegoś przypomnieć»: Kastor uczył go rzutów kamiennym krążkiem. I tak wtedy dobrze szło! Czyż zapomniał o tym, że Kastor pokazywał mu najlepszy uchwyt i sposób rzucania? W… …

    Słownik frazeologiczny

  • 3ulecieć — dk VIIa, uleciećcę, uleciećcisz, uleć, uleciećciał, uleciećcieli ulatywać ndk VIIIa, uleciećtuję, uleciećtujesz, uleciećtuj, uleciećywał, rzad. ulatać ndk I, uleciećam, uleciećasz, uleciećają, uleciećaj, uleciećał 1. «o ptakach, owadach:… …

    Słownik języka polskiego

  • 4ulatywać — → ulecieć …

    Słownik języka polskiego

  • 5pamięć — ż V, DCMs. pamięćęci, blm 1. «zdolność, predyspozycja umysłu do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości» Chłonna, gruntowna pamięć. Pamięć słuchowa, wzrokowa, muzyczna. Stracić pamięć. Odtworzyć coś z… …

    Słownik języka polskiego

  • 6poszybować — dk IV, poszybowaćbuję, poszybowaćbujesz, poszybowaćbuj, poszybowaćował «szybując, lecąc skierować się w jakąś stronę; polecieć, ulecieć» Orzeł poszybował do gniazda. Pocisk poszybował w powietrze. Rakieta poszybowała w przestrzeń …

    Słownik języka polskiego

  • 7uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… …

    Słownik języka polskiego

  • 8wylecieć — dk VIIa, wyleciećcę, wyleciećcisz, wyleciećleć, wyleciećciał, wyleciećcieli wylatywać ndk VIIIa, wyleciećtuję, wyleciećtujesz, wyleciećtuj, wyleciećywał 1. «o istotach mogących fruwać: wydostać się skądś na skrzydłach, wyfrunąć, ulecieć» Ptak… …

    Słownik języka polskiego

  • 9wznieść — dk XI, wzniosę, wzniesiesz, wznieś, wzniósł, wzniosła, wznieśli, wzniesiony, wzniósłszy wznosić ndk VIa, wznoszę, wznieśćsisz, wznoś, wznieśćsił, wznoszony 1. «unieść wysoko, wyciągnąć w górę; podnieść» Wznieść rękę ku górze. Wznieść szablę do… …

    Słownik języka polskiego

  • 10u- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący pochodne czasowniki (i formy pokrewne), w których wnosi do znaczenia podstawowego następujące znaczenia:a) doprowadzenia czynności wyrażanej czasownikiem… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień