ukazać

  • 41prawdziwy — prawdziwywi, prawdziwywszy 1. «zgodny z rzeczywistością, nie zmyślony, nie urojony, nie udany, nie sfałszowany; realny, rzeczywisty, autentyczny, naturalny» Prawdziwy jedwab. Prawdziwa perła. Prawdziwa miłość, przyjaźń. Prawdziwa opowieść. Ukazać …

    Słownik języka polskiego

  • 42przedstawić — dk VIa, przedstawićwię, przedstawićwisz, przedstawićstaw, przedstawićwił, przedstawićwiony przedstawiać ndk I, przedstawićam, przedstawićasz, przedstawićaj, przedstawićał, przedstawićany 1. «poznać kogoś z kimś wymieniając nazwisko, zaprezentować …

    Słownik języka polskiego

  • 43przyśnić — dk VIa, przyśnićśnię, przyśnićśnisz, przyśnićśnij, przyśnićśnił, przyśnićśniony przyśniwać ndk I, przyśnićam, przyśnićasz, przyśnićają, przyśnićaj, przyśnićał, przyśnićany, rzad. «ujrzeć we śnie, w marzeniu sennym» Przyśnić kogoś dawno nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 44przywidzieć się — dk VIIa, przywidzieć siędzi się, przywidzieć siędział się rzad. przywidywać się ndk VIIIa, przywidzieć sięduje się, przywidzieć sięywał się «ukazać się zwodniczo czyimś oczom; uroić się, wydać się» Musiało ci się coś przywidzieć. Przywidziało mu… …

    Słownik języka polskiego

  • 45rąbek — m III, D. rąbka, N. rąbekbkiem; lm M. rąbekbki «brzeg, skraj czegoś; krawędź, kant; obwódka» Rąbek chusteczki, sukni. Rąbek błękitu. Ostatni rąbek tarczy słonecznej. ◊ Odsłonić, ukazać rąbek czegoś a. uchylić rąbek (rąbka) tajemnicy «ujawnić coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 46retrospektywnie — przysłów. od retrospektywny Przedstawić, ukazać, ująć coś retrospektywnie …

    Słownik języka polskiego

  • 47roztoczyć — dk VIb, roztoczyćczę, roztoczyćczysz, roztoczyćtocz, roztoczyćczył, roztoczyćczony roztaczać ndk I, roztoczyćam, roztoczyćasz, roztoczyćają, roztoczyćaj, roztoczyćał, roztoczyćany 1. «rozłożyć, rozprostować coś zwiniętego, stulonego; rozpostrzeć …

    Słownik języka polskiego

  • 48scena — ż IV, CMs. scenanie; lm D. scen 1. «część budowli teatralnej będąca miejscem gry aktorów, składająca się z przestrzeni widocznej dla publiczności i z ukrytych urządzeń teatralnych» Duża, kameralna, mała scena. Scena teatralna. Wejść na scenę,… …

    Słownik języka polskiego

  • 49światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające …

    Słownik języka polskiego

  • 50urealnić — dk VIa, urealnićnię, urealnićnisz, urealnićnij, urealnićnił, urealnićniony urealniać ndk I, urealnićam, urealnićasz, urealnićają, urealnićaj, urealnićał, urealnićany «uczynić realnym, rzeczywistym; nadać czemuś cechy realne» Urealnić plany,… …

    Słownik języka polskiego