udaremnić
1udaremniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udaremniaćam, udaremniaća, udaremniaćają, udaremniaćany {{/stl 8}}– udaremnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udaremniaćnię, udaremniaćni, udaremniaćnij, udaremniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś staje… …
2ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… …
3plan — m IV, D. u, Ms. plannie; lm M. y 1. «zamiar, zamysł, pomysł, projekt» Fantastyczny, realny, szalony, zuchwały plan. Plan co do kogoś, czegoś. Snuć plany na przyszłość. Mieć coś w planie. Plan dojrzewa. Plan się udał, spełzł na niczym. ◊ Pokrzyż …
4popsuć — dk Xa, popsućpsuję, popsućpsujesz, popsućpsuj, popsućpsuł, popsućpsuty 1. «zniszczyć, uszkodzić coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; zepsuć» Popsuć maszynę. Deszcze popsuły drogę. Dziecko popsuło wszystkie zabawki. ◊ Popsuć (sobie)… …
5pucz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «przewrót wojskowy, zamach stanu dokonany przez grupę spiskowców» Krwawy, bezkrwawy pucz. Dokonać puczu. Udaremnić pucz. Próba puczu. ‹niem.› …
6rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… …
7sparaliżować — dk IV, sparaliżowaćżuję, sparaliżowaćżujesz, sparaliżowaćżuj, sparaliżowaćował, sparaliżowaćowany 1. «dotknąć paraliżem; przenośnie: porazić, obezwładnić, unieruchomić» Mieć sparaliżowaną rękę. Być sparaliżowanym na skutek kontuzji. Strach… …
8udaremniać — ndk I, udaremniaćam, udaremniaćasz, udaremniaćają, udaremniaćaj, udaremniaćał, udaremniaćany udaremnić dk VIa, udaremniaćnię, udaremniaćnisz, udaremniaćnij, udaremniaćnił, udaremniaćniony «czynić coś daremnym, próżnym; uniemożliwiać, unicestwiać» …
9ukręcić — dk VIa, ukręcićcę, ukręcićcisz, ukręć, ukręcićcił, ukręcićcony 1. «zrobić coś przez kręcenie, zwijanie, nawijanie, obracanie w palcach, ucieranie czegoś; skręcić, spleść» Ukręcić powróz z konopi. Ukręcić krem. Ukręcić jaja do ciasta. ◊ Ukręcić na …
10wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… …
- 1
- 2
