uczynek
1uczynek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. uczyneknku {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co zostało uczynione, zrobione; czyn : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spełniać dobre uczynki. Dopuścić się niecnych uczynków. Każdy jego uczynek można stawiać za przykład.{{/stl… …
2uczynek — m III, D. uczyneknku, N. uczyneknkiem; lm M. uczyneknki «to, co się czyni lub uczyniło; rzecz przez kogoś dokonana; czyn, postępek» Dobry, zły uczynek. Spełnić dobry uczynek. Sądzić kogoś po uczynkach, według uczynków. ◊ Schwytać, złapać,… …
3uczynek — Schwytać, złapać, przyłapać kogoś na gorącym uczynku «schwytać, zastać kogoś w chwili popełnienia czegoś złego»: (...) major Arnold S. nie chciał na razie wysyłać listu gończego. Obawiał się, że spłoszy to przestępcę, a on chciał schwytać go na… …
4Wille — 1. Aller wille ist, haben viel. – Lehmann, II, 26, 11; Franck, II, 63a; Simrock, 11609; Mayer, I, 207. 2. Alles will einen Willen haben. – Körte, 6847. 3. An dem Willen der Menschen und gespanntem Gewand (Tuch) geht viel ab. – Pistor., VIII, 6. 4 …
5gorący — 1. Gorąca głowa; gorący umysł «człowiek porywczy, popędliwy, pełen zapału, łatwo się entuzjazmujący»: (...) potrafił ostudzić gorące głowy i nie dopuścić do zamieszek naruszających podpisany traktat pokojowy. Z. Teplicki, Indianie. 2. Ktoś w… …
6przyłapać — kogoś na gorącym uczynku zob. uczynek …
7przyłapywać — Przyłapać kogoś na gorącym uczynku zob. uczynek …
8schwytać — kogoś na gorącym uczynku zob. uczynek …
9czyn — m IV, D. u, Ms. czynnie; lm M. y «postępek, uczynek; dzieło» Czyn chwalebny, piękny; czyn haniebny, karygodny. Sądzić ludzi z czynów. Rycerz sławny ze swych czynów. ∆ Czyn społeczny «praca dla dobra ogółu wykonywana honorowo, często w celu… …
10dobrodziejstwo — n III, Ms. dobrodziejstwowie; lm D. dobrodziejstwoejstw 1. «dobro wyświadczane komuś; dobry uczynek, przysługa, pomoc» Wyświadczyć komuś dobrodziejstwo. Obsypać kogoś dobrodziejstwami. Doznać dobrodziejstw od kogoś. 2. «korzyść, pożytek; dobry,… …
