ucieszyć

  • 1ucieszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, ucieszyćszę, ucieszyćszy, ucieszyćszony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawić komuś radość; uradować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszyć kogoś prezentem. Ucieszyć kogoś swoim przyjazdem. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2ucieszyć — dk VIb, ucieszyćszę, ucieszyćszysz, uciesz, ucieszyćszył, ucieszyćszony «sprawić (komuś) radość, przyjemność, wywołać zadowolenie, wesołość; uradować, rozweselić, zabawić» Nowina ucieszyła kogoś. Jego przybycie wcale mnie nie ucieszyło. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 3ucieszyć [nacieszyć] oczy [oko] — {{/stl 13}}{{stl 7}} popatrzeć chwilę na coś sprawiającego przyjemność, odczuć przyjemność na widok czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nacieszył oczy jej widokiem. Daj choć ucieszyć oczy (oko), skoro mi tego nie kupisz. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4ucieszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doznać radości, zadowolenia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszył się na widok ukochanej. Ucieszyć się z dobrej wiadomości. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 5rozradować — dk IV, rozradowaćduję, rozradowaćdujesz, rozradowaćduj, rozradowaćował, rozradowaćowany «sprawić komuś wielką radość, mocno ucieszyć; uradować» Jej widok wielce go rozradował. Rozradowane prezentami dzieci. rozradować się «doznać wielkiej… …

    Słownik języka polskiego

  • 6uradować — dk IV, uradowaćduję, uradowaćdujesz, uradowaćduj, uradowaćował, uradowaćowany «sprawić radość, zadowolenie; ucieszyć czymś» Uradować kogoś upominkiem, dobrą nowiną. Uradowało mnie twoje dobre samopoczucie. uradować się «doznać radości,… …

    Słownik języka polskiego

  • 7kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …

    Słownik języka polskiego

  • 8okwiecić — dk VIa, okwiecićcę, okwiecićcisz, okwieć, okwiecićcił, okwiecićcony okwiecać ndk I, okwiecićam, okwiecićasz, okwiecićają, okwiecićaj, okwiecićał, okwiecićany «pokryć, obsypać, ozdobić kwiatami» Okwiecić mieszkanie. Okwiecona gałązka jabłoni.… …

    Słownik języka polskiego

  • 9ukontentować — dk IV, ukontentowaćtuję, ukontentowaćtujesz, ukontentowaćtuj, ukontentowaćował przestarz. dziś żart. «zadowolić, ucieszyć, uradować kogoś czymś» Czym mógłbym szanownego pana ukontentować? …

    Słownik języka polskiego

  • 10zapiać — dk Xb, zapiaćpieję, zapiaćpiejesz, zapiaćpiej, zapiaćpiał, zapiaćpiali a. zapiaćpieli 1. «o kogucie: wydać charakterystyczny dla niego głos» 2. «powiedzieć coś cienkim, ostrym głosem (np. charakterystycznym przy mutacji), wydać głos… …

    Słownik języka polskiego