uświadomienie

  • 1uświadomienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. uświadomić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} poznanie czegoś, wiedza o czymś, znajomość, świadomość czegoś …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2uświadomienie — n I 1. rzecz. od uświadomić. 2. «wiedza o czymś, znajomość czegoś; wtajemniczenie» Uświadomienie ideologiczne, polityczne. Uświadomienie płciowe, seksualne …

    Słownik języka polskiego

  • 3ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4asocjacja — ż I, DCMs. asocjacjacji; lm D. asocjacjacji (asocjacjacyj) 1. «w psychologii: łączenie się ze sobą wrażeń, wyobrażeń; związek między przedstawieniami polegający na tym, że przypomnienie lub uświadomienie sobie jednego z nich przywołuje na myśl… …

    Słownik języka polskiego

  • 5olśnienie — n I 1. rzecz. od olśnić. 2. lm D. olśnienieeń «nagłe poznanie, uświadomienie sobie czegoś; to, co olśniewa, porywa, zachwyca» Doznać olśnienia …

    Słownik języka polskiego

  • 6postrzeżenie — n I 1. rzecz. od postrzec. 2. lm D. postrzeżenieeń psych. «uświadomienie sobie wrażenia wywołanego działaniem bodźca zewnętrznego na analizator zmysłowy; percepcja; dawniej ogólnie: obserwacja, spostrzeżenie, uwaga» …

    Słownik języka polskiego

  • 7samowiedza — ż II, DCMs. samowiedzadzy, blm «wiedza o samym sobie, uświadomienie sobie własnej osobowości» …

    Słownik języka polskiego

  • 8skojarzenie — n I 1. rzecz. od skojarzyć. 2. lm D. skojarzenieeń «połączenie ze sobą wrażeń, wyobrażeń itp. zjawisk psychicznych w taki sposób, że pojawienie się w świadomości jednych z nich spowoduje uświadomienie sobie innych» …

    Słownik języka polskiego

  • 9skojarzyć — dk VIb, skojarzyćrzę, skojarzyćrzysz, skojarzyćarz, skojarzyćrzył, skojarzyćrzony 1. «spowodować połączenie, związek kogoś, czegoś; powiązać, zespolić, zjednoczyć» Skojarzyć małżeństwo, parę. Skojarzyć dwoje młodych. 2. «połączyć ze sobą wrażenia …

    Słownik języka polskiego

  • 10wiedza — ż II, DCMs. wiedzadzy, blm 1. «ogół wiadomości zdobytych dzięki uczeniu się; zasób wiadomości z jakiejś dziedziny, gałąź nauki» Rozległa, rzetelna, gruntowna, powierzchowna wiedza. Wiedza fachowa, zawodowa, życiowa. Wiedza encyklopedyczna. Wiedza …

    Słownik języka polskiego