uśmiercić

  • 1powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… …

    Słownik frazeologiczny

  • 2świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …

    Słownik frazeologiczny

  • 3powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów …

    Słownik języka polskiego

  • 4powiesić — dk VIa, powiesićwieszę, powiesićsisz, powiesićwieś, powiesićsił, powiesićwieszony 1. «wieszając umieścić coś gdzieś, na czymś; zawiesić» Powiesić obraz, lustro na ścianie. Powiesić firanki w oknie. Płaszcz powieszony na wieszaku. 2. «uśmiercić… …

    Słownik języka polskiego

  • 5pozabijać — dk I, pozabijaćam, pozabijaćasz, pozabijaćają, pozabijaćaj, pozabijaćał, pozabijaćany 1. «zabić, uśmiercić wielu ludzi lub wiele zwierząt; pomordować» Na polu bitwy leżały pozabijane konie. 2. «przez zabicie czymś (przybicie czegoś) zatkać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 6pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy …

    Słownik języka polskiego

  • 7sprzątać — ndk I, sprzątaćam, sprzątaćasz, sprzątaćają, sprzątaćaj, sprzątaćał, sprzątaćany sprzątnąć dk Va, sprzątaćnę, sprzątaćniesz, sprzątaćnij, sprzątaćnął, sprzątaćnęła, sprzątaćnęli, sprzątaćnięty, sprzątaćnąwszy 1. «doprowadzać coś do porządku,… …

    Słownik języka polskiego

  • 8świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …

    Słownik języka polskiego

  • 9uśmiercać — ndk I, uśmiercaćam, uśmiercaćasz, uśmiercaćają, uśmiercaćaj, uśmiercaćał, uśmiercaćany uśmiercić dk VIa, uśmiercaćcę, uśmiercaćcisz, uśmierć, uśmiercaćcił, uśmiercaćcony 1. «powodować czyjąś śmierć; zabijać» 2. zwykle dk «rozgłosić nieprawdziwą… …

    Słownik języka polskiego

  • 10utłuc — dk XI, utłukę, utłuczesz, utłucz, utłukł, utłuczony, utłukłszy rzad. utłukiwać ndk VIIIb, utłuckuję, utłuckujesz, utłuckuj, utłuciwał, utłuciwany 1. «tłukąc, gniotąc rozdrobnić coś na miazgę, na proszek; rozkruszyć» Utłuc ziemniaki. Utłuc w… …

    Słownik języka polskiego