tyle na dziś

  • 1Янтар, Анна — Анна Янтар Anna Jantar Основная информация …

    Википедия

  • 2dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …

    Słownik języka polskiego

  • 3Секс-миссия — Seksmisja …

    Википедия

  • 4miara — 1. Dopełniła się, przepełniła się, przebrała się miara, miarka; coś dopełniło miary czegoś, przepełniło miarę czegoś «jest czegoś, zwykle czegoś złego, więcej niż można znieść lub tolerować»: Miarka się przebrała i oczekujemy, że premier dojdzie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 5mucha — 1. pot. Ktoś ma muchy w nosie; mucha komuś siadła na nos; mucha kogoś ugryzła, ukąsiła «ktoś grymasi, kaprysi, złości się i dąsa bez powodu»: – Boję się, że mnie nie przyjmą. I co wtedy? – Dlaczego mieliby nie przyjąć? – Z byle jakich względów.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 6oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …

    Słownik frazeologiczny

  • 8czelność — ż V, DCMs. czelnośćści, blm rzecz. od czelny, dziś zwykle we fraz. Mieć czelność coś zrobić «ośmielać się, być na tyle zuchwałym, aby coś zrobić» …

    Słownik języka polskiego

  • 9dotąd — 1. «do tego miejsca; potąd» Masz zadane dotąd. Woda sięgała dotąd. ◊ Mieć czegoś dotąd (z odpowiednio wyrazistym gestem) «mieć czegoś po uszy, po nos, powyżej głowy; mieć czegoś w nadmiarze, aż nadto» ◊ Stąd dotąd «od tego do tego miejsca» 2. «do …

    Słownik języka polskiego

  • 10utrafić — dk VIa, utrafićfię, utrafićfisz, utraf, utrafićfił, utrafićfiony 1. «dosięgnąć celu, nie chybić (strzelając, rzucając czymś); trafić» dziś zwykle we fraz. Utrafić w czyjąś czułą strunę «poruszyć sprawy, na które ktoś jest wrażliwy» ◊ Utrafić… …

    Słownik języka polskiego