twarz mu pałała
1pałać — ndk I, pałaćam, pałaćasz, pałaćają, pałaćaj, pałaćał 1. książk. «świecić się jasno, roztaczać blask, ciepło; być jasnym od światła, być rozgrzanym, rozpalonym» Łuna pałała na niebie. ◊ Twarz, skronie, policzki komuś pałają «ktoś ma gorączkę lub… …
