trzepać
1trzepać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, trzepaćpię, trzepaćpie, trzepaćany {{/stl 8}}– trzepnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, trzepaćnę, trzepaćnie, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …
2trzepać — językiem, jęzorem, ozorem zob. język 10 …
3trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… …
4trzepać się – trzepnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o ludziach: uderzać siebie samego, bić siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzepać się po głowie. Trzepnąć się w kark. {{/stl 10}} …
5trzepać jęzorem — Mówić, zwłaszcza dużo, nieciekawie, lub jałowo Eng. To talk, chat, or converse, especially idly …
6trzepać kapucyna — (O męјczyјnie) Onanizować się Eng. (Of a man) To masturbate …
7trzepać konia — (O męјczyјnie) Onanizować się Eng. (Of a man) To masturbate …
8trzepać ozorem — Mówić, zwłaszcza dużo, nieciekawie, lub jałowo Eng. To talk, chat, or converse, especially idly …
9mleć [pytlować, trzepać] językiem [jęzorem, ozorem] — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić szybko i dużo, zwłaszcza o sprawach błahych; mówić bez przerwy, bez wytchnienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}On lubi ciszę i spokój, a ona od rana do wieczora tylko miele (trzepie, pytluje) jęzorem. {{/stl 10}} …
10trzepnąć — → trzepać …
