tryby

  • 11Prix Nike — Le Prix littéraire Nike (prononcer Nikê) (Nagroda literacka Nike) est un prix décerné chaque année depuis 1997 au meilleur livre polonais de l année par une fondation créée à cet effet. Son objectif est de promouvoir la littérature et les… …

    Wikipédia en Français

  • 12grzechotka — ż III, CMs. grzechotkatce; lm D. grzechotkatek 1. «zabawka niemowlęca, zwykle w kształcie kuli z rączką, zawierająca w środku kilka drobnych kuleczek (np. ziarenek grochu) grzechoczących przy potrząsaniu» Plastikowa grzechotka. Potrząsać… …

    Słownik języka polskiego

  • 13koniugacja — ż I, DCMs. koniugacjacji; lm D. koniugacjacji (koniugacjacyj) 1. biol. «łączenie się w pary chromosomów homologicznych podczas mejotycznego podziału jądra komórkowego» 2. bot. «u glonów z rzędu sprzężnic: zespolenie się zawartości dwóch… …

    Słownik języka polskiego

  • 14koniugować — ndk IV, koniugowaćguję, koniugowaćgujesz, koniugowaćguj, koniugowaćował, koniugowaćowany 1. biol. «łączyć się w koniugacji» 2. jęz. «odmieniać czasowniki przez osoby, czasy, tryby, strony i liczby» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 15smarować — ndk IV, smarowaćruję, smarowaćrujesz, smarowaćruj, smarowaćował, smarowaćowany 1. «powlekać powierzchnię czegoś warstwą jakiejś substancji, np. tłuszczu, kremu, smaru; wcierać coś, nacierać coś czymś» Smarować chleb masłem, dżemem. Smarować… …

    Słownik języka polskiego

  • 16tryb — m IV, D. u, Ms. trybbie; lm M. y 1. «ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metoda postępowania, sposób, system» Tryb postępowania, załatwiania czegoś. Sprawa została załatwiona w trybie przyśpieszonym. Wszystko idzie, toczy… …

    Słownik języka polskiego

  • 17wstrzyknąć — dk Va, wstrzyknąćnę, wstrzyknąćniesz, wstrzyknąćnij, wstrzyknąćnął, wstrzyknąćnęła, wstrzyknąćnęli, wstrzyknąćnięty, wstrzyknąćnąwszy wstrzykiwać ndk VIIIb, wstrzyknąćkuję, wstrzyknąćkujesz, wstrzyknąćkuj, wstrzyknąćiwał, wstrzyknąćiwany… …

    Słownik języka polskiego

  • 18zazębiać się — ndk I, zazębiać siębia się, zazębiać sięają się, zazębiać sięał się zazębić się dk VIa, zazębiać siębi się, zazębiać siębił się «o kołach zębatych, elementach mechanizmów: łączyć się za pomocą zębów, ząbkowanych brzegów, zachodzić wzajemnie na… …

    Słownik języka polskiego

  • 19zębaty — 1. «mający duże zęby, uzębiony» Zębata paszcza wieloryba. 2. «mający powycinane brzegi, pozałamywany w zęby» Zębate mury. Zębate brzegi liścia. Linia zębata. 3. techn. «mający ostre, tnące zęby, kolce, tryby» Piła zębata. Zębaty nóż. ∆ Koło… …

    Słownik języka polskiego

  • 20koniugacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. koniugacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odmiana czasownika przez osoby, liczby, czasy, tryby; zespół wszystkich form fleksyjnych czasownika {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień