trawa

  • 71morski — morskiscy przym. od morze Brzeg, pejzaż morski. Kąpiele morskie. Fale morskie. Flora, fauna morska. Plankton morski. Ptactwo morskie. Piasek morski …

    Słownik języka polskiego

  • 72mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… …

    Słownik języka polskiego

  • 73mozga — ż III, CMs. mozgazdze; lm D. mozg bot. «Phalaris, roślina z rodziny traw, o dużej liczbie pędów, występująca w dwóch gatunkach: mozga trzcinowata cenna trawa pastewna i mozga kanaryjska uprawiana ze względu na nasiona używane jako pokarm dla… …

    Słownik języka polskiego

  • 74murawa — ż IV, CMs. murawawie; lm D. murawaaw «gęsta trawa pokrywająca jakąś przestrzeń (zwykle z odcieniem poetyckim)» Miękka, wilgotna od rosy murawa …

    Słownik języka polskiego

  • 75nandu — m ndm zool. «Rhea, duży ptak z rzędu o tej samej nazwie, mający szczątkowe skrzydła, szczątkowy ogon i długie nogi przystosowane do szybkiego biegu; żywi się jagodami, nasionami, owadami, mięczakami i trawą, zamieszkuje Amerykę Południową;… …

    Słownik języka polskiego

  • 76nawilgnąć — dk Vc, nawilgnąćnie, nawilgnąćwilgł, nawilgnąćgła, nawilgnąćgły a. nawilgnąćgnięty nawilgać ndk I, nawilgnąćga, nawilgnąćają, nawilgnąćał «nasiąkać wilgocią» Trawa nawilgła od rosy …

    Słownik języka polskiego

  • 77nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… …

    Słownik języka polskiego

  • 78obficie — obficieej «w dużej ilości, liczbie; suto, szczodrze, bujnie» Podlać kwiaty obficie. Nakarmić kogoś obficie. Trawa rosła obficie …

    Słownik języka polskiego

  • 79ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …

    Słownik języka polskiego

  • 80ostrzyca — ż II, DCMs. ostrzycacy; lm D. ostrzycayc bot. «Phalaris, trawa pastewna osiągająca wysokość do 3 m, rosnąca dziko na wilgotnych łąkach lub uprawiana; mozga» …

    Słownik języka polskiego