trawa

  • 111spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …

    Słownik języka polskiego

  • 112szron — m IV, D. u, Ms. szronnie, blm «osad kryształków lodowych powstały z zamarzniętej mgły; sadź» Siwy, srebrzysty szron. Szron skrzy się, srebrzy się na drzewach. Szron osiada na dachach. Trawa pokryta szronem. przen. «siwizna» Skronie pokryte… …

    Słownik języka polskiego

  • 113tasiemnica — ż II, DCMs. tasiemnicacy; lm D. tasiemnicaic bot. «Zostera, bylina z rodziny rdestnicowatych, o łodygach płożących się, liściach długich, wstęgowatych, kwiatach ujętych w kłosy, rośnie w pasie przybrzeżnym mórz; najbardziej znana jest tasiemnica… …

    Słownik języka polskiego

  • 114trawka — ż III, CMs. trawkawce; lm D. trawkawek zdr. od trawa w zn. 1 Młoda, świeża, zielona trawka. Wylegiwać się na trawce. ∆ Psia trawka «Nardus stricta, gatunek trawy o liściach sztywnych, szydlastych i kwiatach zebranych w kłosy, rośnie w zbitych… …

    Słownik języka polskiego

  • 115trawnik — m III, D. a, N. trawnikkiem; lm M. i «teren zasiany trawą; często obsadzony krzewami, kwiatami, stanowiący element dekoracyjny w ogrodach, parkach, na placach, ulicach lub służący do wypoczynku» Strzyc, podlewać trawniki …

    Słownik języka polskiego

  • 116trawożerność — ż V, DCMs. trawożernośćści, blm «odżywianie się głównie trawą» …

    Słownik języka polskiego

  • 117trawożerny — «o zwierzętach: odżywiający się głównie trawą» Owca jest zwierzęciem trawożernym …

    Słownik języka polskiego

  • 118tymotka — ż III, CMs. tymotkatce; lm D. tymotkatek bot. roln. «Phleum, roślina z rodziny traw, jednoroczna lub wieloletnia, cenna trawa pastewna, o prostych źdźbłach, szorstkich liściach i gęstym kłosokształtnym kwiatostanie; rozpowszechniona w Europie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 119uschnąć — dk Vc, uschnąćnę, uschnąćniesz, uschnąćnij, uschnąćnął a. usechł, uschła, uschli usychać ndk I, uschnąćam, uschnąćasz, uschnąćają, uschnąćaj, uschnąćał «o roślinach lub ich częściach: obumrzeć z powodu braku wody lub z powodu innych… …

    Słownik języka polskiego

  • 120wzejść — dk, wzejdzie, wzeszedł, wzeszła, wzszedłszy wschodzić ndk VIa, wzejśćdzi, wzejśćdził 1. «o ciałach niebieskich: ukazać się, zjawić się na niebie, wyłonić się zza horyzontu» Słońce wcześnie teraz wschodzi. Księżyc wzeszedł nad lasem. ◊ Wschodząca… …

    Słownik języka polskiego