trangosciare
1trangosciare — tran·go·scià·re v.intr. (io trangòscio; avere) OB soffrire grandemente, spasimare {{line}} {{/line}} DATA: av. 1306. ETIMO: der. di angosciare con tra …
2trangosciato — tran·go·scià·to p.pass., agg. → trangosciare …
1trangosciare — tran·go·scià·re v.intr. (io trangòscio; avere) OB soffrire grandemente, spasimare {{line}} {{/line}} DATA: av. 1306. ETIMO: der. di angosciare con tra …
2trangosciato — tran·go·scià·to p.pass., agg. → trangosciare …